Hissetme öyle neden hissediyorsun :) Ona göre artı birçok özelliğin vardır eminim fakat değersizlik duygusuna kapılmışsın. Aile eğitimi, yetiştirilme şekli vb o kadar önemli ki, insan hayatı boyunca taşıyor bunun etkisini.

Bakış açın yanlış bana göre. Birilerini yüksekte görüp de iç geçirmek, kıskanmak ya da gıpta etmeyi çok doğru bulmuyorum. Hekres kendi hayatını yaşar.

Kendin söylüyorsun aynı konumda çalışıyorum diye. O tepeden inmiş, sen belki cırmalayarak gelmişsin, bu seni gururlandıracağı yerde eğip bükmemeli.

Ayrıca sosyal beceriye sokayım. Evet. İnsan la, en iğrenç bi pislik ölüsü dirisi ayrı pis kokan, boktan boktan şeyler yiyen domuzdan hallice bir yaratıktan bahsediyoruz.

Aç bak çağının ve içinde bulunduğu toplumun önünde olan insanlara hiçbiri sosyal yönden çok mükemmel değildir. Ha bu her antisosyal hımbılı dahi yapmıyor ama sosyal olmak, sevilmek bilemiyorum. Beni sevmesinler zaten lan ben tiksiniyorum insanlardan.

@msb çok haklısın :( kişilik 2 yaşında oluşuyormuş. benim babam yozgatlı, annem çankırılı. kız evlat olduğum için ezilerek, baskıyla büyütüldüm. sindirildim. ailem bana özgüven kazandırmaya kasmadı. sonradan okul hayatımda çok akran zorbalığına uğradım. evet değersizlik hissim var. kendimi iyi ve güzel hiçbir şeye layık görmüyorum sanki. bilinçli yaptığım birşey değil bu, otomatikman oluyor :(

@benaaymi, benim çekindiğim genel müdürlerle kız kanka muhabbeti yapıyor, teklifsizce arıyor, arkadaş oluyor. öyle bir özgüveni var. bense çok eziğim galiba :(

benim annem de prof, babam da avukat olsaydı, üst düzey okumuş bir ailede büyüseydim ben de bu kız gibi olabilirdim.

ben nasıl büyüdüm ama anlatayım mı ? annem ilkokul terk ev kadını. 3-4 yaşlarındayken beni kucağına oturtur, "bak a..ndan kan gelirse hayatın mahvolur. a..dan kan gelirse hayatın söner. a..dan kan gelirse söyle bana" diye diye büyüttü !! yaşadığım travmayı anlatamam. 30 küsur yaşındayım karşı cinsle ilişkim olmadı, gönül ilişkisi de kuramıyorum, kabullendim evde kaldığımı. hayatım mahvedildi.

Instagram kullanmayın. Kendinize karşı acımasız olmayın. Hiçbir hayat dışarıdan göründüğü gibi mükkemmel değil. İyi yönlerinizi düsünün.

güzellik veya iyi bir fiziksel yapı aynı zamanda iyi bir referans maalesef. fakat bu gerçekliği değiştirmek güç. bakıp bakıp iç geçirmenin de manası yok. özellikle sosyal medya platformlarının bu konuda yanıltıcı olduğunu düşünüyorum. orada insanların, sadece mutlu anları görüyorsun ya da onların görmesini istediği şeyleri görüyorsun. onun dışında arkadaş olayı belli bir yaştan sonra cidden zor fakat belli de olmaz güzel şeyler birdenbire olur derler değil mi ?

valla olabilir daha süperleri de olabilir bunda sıkıntı yapacak bir şey yok,
kendi durumunuzla onu kıyaslamaktan vazgeçin başka insanları referans alırsanız daima mutsuz olursunuz.

şu yazdığından bile sorunun yalnızca senden kaynaklı olduğu o kadar anlaşılıyor ki... 23 yaşındayım, hiçbir yerim tutmuyor, dombilinin tekiyim, param pulum da yok ama o kızdan daha özgüvenli olabilirim sjsjfs. nasıl aşıyorsunuz kısmına cevap vereyim kendimce,

en başta kendi değerini yaratman ve kendini insanlarla kıyaslamaktan vazgeçmen lazım. bu hayat senin. mutluluğunu başkalarının tayin etmesine izin verme. tabii ki sosyal varlıklar olarak belirli çevrelerle iletişim kuruyoruz, onların yaşamlarından veya davranışlarından etkileniyoruz ki bunda yanlış olan hiçbir şey yok ama ipleri tamamen onların eline bırakırsak asla mutlu olamayız. böyle bir dünya yok. mutluluğu kontrol edebileceğin, yönlendirebileceğin, bir birey olarak tayin edebileceğin şeylerle bulman lazım. uzun lafın kısası kendine bakman, kendinle mutlu veya mutsuz olman gerekiyor.

benim annem de ilkokul mezunu ve ben annemle gurur duyuyorum. saygın bir profesör olsa çok daha fazla gurur duyardım belki de, kendimi daha güçlü hissederdim ama sonuç olarak ben kendi yaptığım her işte, kendi attığım her adımda daha iyi hissediyorum. ilkokul mezunu kadının yetiştirdiği çocuk olarak üniversite okuyorum mesela. bundan 12 sene sonra belki ilkokul mezunu kadının çocuğu olarak profesör olacağım. neden başkasının annesi profesör olduğu için ezilmem gereksin ki? aksine, bundan güç alırım; benim annem ilkokul mezunuysa eğer, kendi çocuğumun annesi bir tık daha eğitimli olsun diye uğraşırım, eğer illaki bunu sorun edeceksem. bu konularda pozitif düşünmek, olumlu tarafından ve değiştirilebilecek kısımlara yaklaşmak gerekiyor. "NİYE İLKOKUL MEZUNUSUN LAN" diye annemi sopayla dövebilirim ama bu sadece bizi mutsuz eder.

hadi annen hem ilkokul mezunu hem de ultra cahil, insan içine birlikte çıkmaktan utanacağın biri olsun, öyle varsayalım... yine sorun değil. anneni sen seçmedin. sevmiyorsan, iyi anlaşmıyorsanız, pekala arana mesafe koyup da kendi hayatına devam edebilirsin. bu biraz yurtdışında türkiye'yi gömmeye benziyor: unutma ki annesini, ülkesini, etrafındakileri küçümseyen insan başkalarına daha karizmatik ve büyük görünmez. aksine, "çıktığı deliği beğenmiyor" diye ayıplarlar, başkalarının üzerine basarak yükselmeye çalışan ezik ve zayıf karakterli biri olduğun düşünülür.

kızın hayatına bu kadar takılman ise tam anlamıyla facia. yahu onun pırıl pırıl bir hayatının olması seni niye üzüyor, manyak mısın affedersin? bak işte ne güzel, etrafında mutlu ve özgüvenli birisi var. demek ki böyle şeyler olabiliyormuş. illa bir şey yapacaksan bundan güç almaya çalışsana. çirkin hissediyorsan spor yap, kendine değer ver. hem fiziksel hem mental olarak geliştir kendini. keyif aldığın şeylerle ilgilen, kendini iyi ve değerli hisset. gerçek şu ki dünyanın her yerinde, her an çok sayıda mutlu ve mutsuz insan var, olmaya devam edecek. bunları düşünerek, bunları takip ederek hayat yaşanmaz.

bence sorunun sosyal medya bağımlılığı. insanların fotoğraflarına, mutluluklarına bakıp da depresyona girmenin başka sağlıklı bir açıklaması yok benim gözümde. insanlara bakma, kendi hayatını yaşa. sen kendine değer verirsen, insanların da sana değer verme ve seni "adamdan sayma" ihtimali aynı ölçüde artar. herhangi bir insandan daha değerli veya değersiz değilsin, bunun belirleyicisi büyük ölçüde senin yaşamın ve tavırların. çok donanımlı, çok zeki olup evden çıkmayan birisi "arkadaşım yok" diye ağlayıp kendini değersiz hissedebilecekken; seviye olarak o kişinin yarısı dahi olmayan birisi çok güzel arkadaşlıklara sahip olabilir. benzer şekilde, senin o çok iyi sandığın arkadaşlar özünde pek iyi de olmayabilirler...

hiçbir şey siyah veya beyaz değil. insan hayatı 1 ve 0'lardan oluşmuyor. kendine bu kadar yüklenme. sosyal becerilerin zayıf olabilir. güzel olmayabilirsin. bunlar sorun değil. sorun bunları belirleme yetkisini insanlara vermende. tabii ki birisi iltifat edince iyi hissedersin, tabii ki sevgilin olunca daha özgüvenli olursun vs. ama hayatını ve güzelliğini başkalarının sözüne bağlama tamamen. çünkü birisi güzel buluyorsa birisi çirkin bulacak. bu şekilde mutlu olmak imkansız.

böyle yaşanmaz. başka birisi gibi olmayı isteme, hoşuna gidiyorsa eğer sen kendinden o kızı yarat. ben açıkçası en özgüvensiz ve iğrenç hissettiğim zamanda bile başkası olmayı istemedim. iyi olacaksam kendi halimle iyi olayım. gerisi hikaye.

peki neden hiç şöyle düşünmüyorsun? o kız bütün bu özgüvenine rağmen, bütün bu aile yapısına rağmen seninle aynı konumda? hatta şöyle diyelim, sen o beğenmediğin kendine rağmen o özgüvenli kızla aynı konumdasın. sen çok daha iyisin!! sadece görmen lazım.

Onun üzerinden kendi mutsuzluğunu görüyorsun. Sevgilin olsa, çok sevdiğin arkadaşların bulunsa, hobilerinle mutlu olsan o kadını gözünde bu kadar büyütmezsin. Hayatı tek kişiye indirgemenin hiçbir faydası yok. Her zaman için bizden daha güzeli, zengini, mutlusu var. Bu durumu kabullenmek lazım.

Ailemiz çok farklı değil. Anadolu insanında sana yapılan baskı olağanlaşmış artık. Evet, suçun büyük çoğunluğu ailende ama kendini bu işin içinden sıyıramazsın. Bir şekilde tutunmak zorundasın.

Kendine aksiyon yaratmıyorsun gibi geldi bana. Arkadaş edinemediğini söylemişsin ama edinmek için pek bir şey yaptığını sanmıyorum. Evde pineklemenin tadı ayrıdır fakat harekete geç biraz da.

ya iyi de kızın hayatında tek bir aksak olmadığını nereden biliyorsun. instagram'a aksak yönlerini koyacak eğil ya?

ayrıca kişilik iki yaşında oluşuyor diye bir şey yok. karakterimizde çevremizin etkisi olsa ben insanın kendini var ettiğine inanıyorum. şu anki hayatını beğenmiyorsan içinde olmak istediğin hayat için çabala. partiye mi gitmek istiyorsun? git. bir kere arkadaş bulmazsın iki kere bulamazsın 15.'de bulursun..

bu kadar drama yaratılacak bir durum yok bence.

Maşallah ya, kimmiş o kız? Ben ilkokuldayken aşık olduğum kız, en yakın arkadaşımı seviyordu. Çocuk da sarışın, mavi gözlü falan. Keşke ben de o çocuk gibi olsam diyordum o zamanlar. En yakın arkadaşıma özeniyordum yani. Sonra ortaokula doğru benim boyum falan uzadı. Okulun en çalışkan, hatta en güzel kızlarından biriyle sevgili oldum. Sonra başka birine özenmenin kendimizi harcamaktan başka bir işe yaramadığını fark ettim. Sen o kız olsaydın eğer, kendinden vazgeçmiş olacaktın teorik olarak. Kendini az da olsa seven bir insan kendinden asla vazgeçmez. Ben de kendimi vazgeçilecek biri olarak görmüyorum. Ben zaten başkası olsaydım, ben diye bir şey olmazdı.

Agustos ayinda hayatimin en zor donemlerinden birindeydim. Aslinda o kadar zor donemlerinden birinde degildim ama uykusuzdum, yorgunluktan geberiyordum. Bir enerji icecegi bulmustum, hayatima onunla devam ediyordum. Ictigim icecegim anksiyete ve depresyon gibi yan etkileri oldugunu bilmiyordum. Zaten zorlu bir donemde enerji icecegi diyetiyle kendimi daha manyak hale getirdim ve her seye aglar hale geldim. Hatta, bazi gunler buldugum nadir bos zamanda yatagin tepesinde tavana bakip agliyordum. Yine boyle bir zamanda universiteden bir arkadasimi Facebook'ta gordum. Kiz Almanya'ya tasinmis ailesiyle, deli gibi para kazaniyor ve ustune de Maldivlere bir ay tatile gitmis. Oyle mutlu guluyordu ki kiz, o mutlulugu gorunce aglamaya basladim. Hayatima lanet ettim, "Bu kadar ugrastim, bunun icin miydi" diye kendimi dagittim. Bir de bu kiz universitede hic kimsenin sevmedigi, herkesin kavgali oldugu bir kiz olunca iyice "Tamam, ilahi adalet yok da, bu kadar mi yok" diye aglamaya basladim.

Bir hafta sonra kalp carpintilarim siklasinca, "Bir de bunlarin ustune olmek uzere miyim" diye iyice bir sinir geldi. Meger bu gozyaslari ve moral bozukluklari cogunlukla enerji icecegi kaynakliymis ve icmeyi birakinca 3-4 gun sonra kendime geldim. Aglamalar durdu, moral yine bozuktu ama rahatsiz edecek kadar degil. Psikiyatra gittim "Bir hafta once sana ilac yazacagimdan emindim ama ilaca ihtiyacin yok. Kimyasallara karsi cok hassassin demek ki" dedi. Maldivler'deki arkadasin fotografini yine gordum. Aglayasim gelmedi amaititaf edeyim, icimden bir Sezercik dikip "Bi gun ben de yiycem o sekeyleyden, ben de goyucem Maldiv'leyi" deyiverdi. Sonra da Ekim sonuna kadar arkadakasi da, Maldivleri de unuttum.

Ekim sonunda Facebook'ta arkadasimin cok guzel, kocaman gulen bir fotografini gordum. Kocasi altina "Melek yuzlu sevgilim, melek oldun gittin" yazmis. Meger arkadasim 4 yildir bir hastalikla bogusuyormus ve o tatil son tatiliymis. O zaman anladim ki, kizin bu kadar buyuk gulmesinin sebebi yakinda olecegini bilmesi ve kalan zamanini en iyi sekilde gecirmeye calismasiymis. Bir kere daha kafama dank etti ki, ne diledigine dikkat etmek gerekiyormus. Boyle seyleri zaten biliyoruz ama boyle zamanlarda hatirliyoruz ve dank ediyor kafamiza.

Simdi burada "O zengin olabilir ama yarin da olebilir. Isteme oyle seyler" demeyecegim, cok sacma ama buradan cikarilacak bir iki ders var.

1. Kimsenin icini, hayatini, vb. bilemezsin. Mutluluk hicbir derdin olmamasi, hayatin kolay gecmesi degil. Sadece sen gozunde ideallestiriyorsun. Sosyal medyadaki iki fotograftan kizin hayatini bilemeyiz, kimse bilemez.

2. Hayat dedigimiz sey asiri kaygan. Hatta, Monte Kristo'nun dedigi gibi "Hayat bir fırtınadır, genç arkadaşım. Tam güneşin tadını çıkartırken, bir de bakmışsın ki kayalıklardan aşağı düşmüşsün". Obur gun yine gunesin tadini cikarabilirsin. Su haldeyken piyango sana cikar, istediklerinin cogunu elde edersin ve bugunku dertlerin kucuk gorunur. Yine su anda doktorun biri "Su kadar omrun kaldi" der, pesinden "Niye bu kadar uzdum kendimi" dersin. Bu kontrol edebilecegin degil, sadece kabul edebilecegin bir sey.

3. Baskasinin sahip oldugu bir seyi istemekte sorun yok ama baskasinin yerinde olmayi istemekte sorun var.

4. Ilk zamanlar ben de sucu "Ama ben boyle yetistirildim"e bagladim ama durum su ki, icinde bulundugun durumun (eger travmatik bir olay olmadiysa) sadece ve sadece seninle ilgisi var. Icinde bulundugun duruma "Ama bana boyle ettiler", "Ama ben boyle dogmadim ki" diye bahanelerle isyan etmek sana hicbir sey kazandirmayacak ve %100 dogru da degil. Sorumlulugunu al, "Ben hayatimin icine ettim" de ve baslangic noktani burasi belirleyip "Tamam, simdi ne yapayim" diye ilerle. "Insanlar benimle konusmuyor" degil, "Ben baska biri olsam kendimle gelip konusur muydum? Neden konusurdum, neden konusmazdim" diye bakmak onemli. Belki yanlis ortamdasin, belki kendini sevmiyorsun, belki de baska bir sey. Eseleye eseleye nedenlerini bulabilirsin. Sorun sensin, uzaklarda arama sorunu. Bunlarin sosyal adaletle ilgisi var ama mutlulukla yok.

5. Bu daha da kisisel bir not. Sukretmek ne kadar guzel olsa da ben sicak bakmiyorum. Cunku, cok tek tarafli ve acikcasi bana bencilce geliyor. Senden kotu durumdaki birine bakip "Oh, hele sukur soyle degilim" demek cok asagilayici geliyor. Illa bir kisi olmak zorunda degil, "Oh, hele sukur ki isim var" gibi bir sey soylerken aslinda bircok issizi asagiladigimizi dusunuyorum. Ayni sekilde, birileri de bizim durumumuza bakip "Oh, iyi ki bunun gibi degilim" diyordur eminim ki. Yani, atiyorum, o kizin sana bakip "Sukur ki ev hanimi ve isci kizi degilim" demesi hosuna gider mi? Yani, bircok insanda sukur iyi isleyen bir mekanizma, Iyi hissettiriyorsa ne guzel ama beni bencil ve dusuncesiz hissettiriyor sukretmek. Benim icin dogru olan "Oh,suyum buyum yerinde" degil; "Benimki yerindeyken, bununki neden degil" diye sormakta, sukretmenin de bunu engelledigini dusunuyorum. Yine de, bu fazla kisisel oldu. Eger sukretmek mutlu hissettiriyorsa, ne guzel.

6. Sorun sensin dedim ama bu elinde tuttugun keskin kilicin ucunu sana dondurmesin. Kendine adaletli davranmak apayri bir ust mekanizma, bunun altinda kendini sevmek var. Kendini sevmeyen kisi kendisine adaletli de davranamaz. Daha dogrusu soyle acayim. Kendine iyi davranmak, kendini sevmek kendini elestirmeye engel degil ama Maslow hiyerarsisi gibi dusun. Kendini sevmeden acimasizca elestirme. Ozetle, kendini yargilama, kendini dinle ve anla. "Dusene bir de ben vurayim" misali, hem dusen hem de dusene (kendine) vuran olma.

7. Bunu simdi yazmam ayip gerci ama isin gucun yerindeyse mutlaka profesyonel yardima basvur. Dinamik psikoterapiyi dusun. Bazen bu bataklik icinden kendi kendimize cikabilecegimiz kadar sig olmuyor.

benim annem babam mühendis ve doktor, ama bunun ailenin mesleğiyle ilgisi olduğunu düşünmüyorum. kuzenimin babası sarhoş, ayyaş bi taksici, annesi ev kadını mesela ve öyle iyi bi kadın da değil, olaysız günleri yok. ama benden daha mutlu ve başarılı. instagramı da öyle.

bence üstündeki bu kötü düşünceyi at. biraz daha konuşkan girişgen ol. kendi hayatında değiştirmek istediğin şeyler varsa değiştir.
bir de ben başka okulda devam ettim yüksek lisansa, hocalarla konuşuyorum. bana dediler ki nasıl hocayla samimi oldun, biz kaç yıllık öğrencisiyiz, korkuyoruz. yani o kişiyi sen niye gözünde büyütüyosun ki? herkes değerli, onlara saygılı olup önemsedikten, kandırmadıktan sonra muhabbet zaten geliyo.

bir de betül mardin örneği var mesela. youtube tan izlemeni öneririm.

----- spoiler ----

ben nasıl büyüdüm ama anlatayım mı ? annem ilkokul terk ev kadını. 3-4 yaşlarındayken beni kucağına oturtur, "bak a..ndan kan gelirse hayatın mahvolur. a..dan kan gelirse hayatın söner. a..dan kan gelirse söyle bana" diye diye büyüttü !! yaşadığım travmayı anlatamam. 30 küsur yaşındayım karşı cinsle ilişkim olmadı, gönül ilişkisi de kuramıyorum, kabullendim evde kaldığımı. hayatım mahvedildi.

----- spoiler ----

insanları karşılaştırmayı sevmem ama o kızın anası avukat babası prof ve bu anlattıklarına rağmen ikiniz de aynı konumdasınız?

burada aslında senin ciddi bir başarın var. gazlamak için yazmıyorum. hayatta her insanın bir diğerinden muhakkak artıları oluyor. her birimiz farklıyız. ama yaşadığımız dönem tek tip bir insanı idealleştiriyor, herkes de onu olmaya çalışyıor.

orta çağ tablolarında mesela kadınlar hep -günümüz değerlerine göre- bıngıl bıngıl kilolu, basenleri geniş, memeleri küçük v.s. o zamanın güzellik anlayışı o çünkü. sarışınların güzel kabul edilmesi de bizim dönemimize has bir olgu.

anlattığın kız bana hiç çekici gelmedi mesela. müthiş güzel olsa bile instagram'ı yoğun kullanan, habire gittiği partileri v.s. falan paylaşan birine hayatta aşık olmazdım ben. (ha muhafazakar falan değilim aman ha:))

otur bir fight club izle bacım. 1984, fahrenheit 451, demir ökçe v.s sistem eleştirisi yapan şeyleri okumaya izlemeye takip etmeye çalış. bu döngünün içine fazlasıyla girmişsin ve dışına çıkamıyorsun, o yüzden alternatif bir hayat bile hayal edemiyorsun.

ergenlik dönemi kahramanlarımdan kurt d. cobain'in de dediği gibi, "hayal ettiğin insanı olmaya çalışmak, içindeki insanı öldürmektir"

1. yanlış: kıskançlık, başkalarına kendini kıyaslayıp gereksiz bir tüketim kafa yapısına giriyorsun.
2. yanlış: ilgi görmediğini düşünüp ilgi aramaya buraya geliyorsun.
3. yanlış: 'Özgüvenim iğdiş edilerek, değersizlik hissiyle büyütüldüm.' bilmediğin, anlamsız benzetmeler kullanıyorsun.
4. yanlış: kendince 'gözlem' yapıp hikayeler yazıyorsun.
5. yanlış: iyiyi ve kötüyü gereksiz yere abartıyorsun.
6. yanlış: hayattan beklentilerin basit ve davranışların beklentilerinle derin biçimde çelişkili.

Ben böyle duygular hissetmiyorum, başka duygularım var.
Böyle duygular içerisinde olsam olgunlaşmaya çalışırdım.
Olgunlaşmak = deneyim sahibi olmak demek.
Deneyim = yanlışlardan öğrenmek demek.

benim babam ve annem lise mezunu. babam işçi emeklisi. hayatım boyunca çalışmakla kazanamayacağımı düşündüğüm bir miktarda maaş alıyor, işini seviyor-du, hala iş arkadaşlarıyla görüşüyor ve çalışma saatleri de çok iyiydi. ona baktığım zaman boşuna okumuşum gibi hissediyorum. asgariden öteye zor gidebildim. artık onu da alamıyorum. lise, üniversite mezuniyetine bakmıyor bu işler. gerçekten kızı bu kadar dert ediyorsan instagram'ı kapat. benzer sebeplerle facebook'u kapattım, 6 ay oldu. twitter zaten kullanmıyorum. ne kadar fazla hesap, o kadar toksik his benim için. kapattığımdan beri enerjim yerine geldi.

ya sen arada böyle duyurular açıyorsun. gerçekten depresyondaysan psikolojik yardım al. eğer değilsen de ilgi çekmek için mi yapıyorsun yoksa içten içe acı çekmekten mi hoşlanıyorsun anlamadım. diğer duyurularından da yola çıkarak söylüyorum ki, bir insan kendinden bu kadar nefret edemez bence. daha önceki duyurularında da birçok insan yardımcı olmaya çalışmıştı ama sen hiçbir şey yapmayıp paso burada duyuru açıyorsun, olmuyor.

profesyonel yardım almadan düzelemezsin. bir an önce yap bunu.

kaç yaşındasın bilmiyorum ama bunu kabullenmen ve öyle yaşaman gerekiyor. bazıları mükemmel hayata doğuyor, bazıları doğmuyor. bazıları çok şanslı oluyor, bazıları çok şanssız oluyor. senin elinden gelen sahip olduğun hayatı en iyi şekilde yaşamak.

bu arada instagram tamamen gösteriş dünyası.

Bence direkt odun hediye edilebilir bana gelseydi çok gülerdim:odungonder.com

Onun dışında newton sarkacı: m.n11.com

Bunlara ne deniyor bilmiyorum çok tatlı tasarimlar var:goo.gl

Zaten mimarın ne işi var ki inşaatta. O işin planlamasında. Proje kısmında.
Maket yapıyordur. En azından okulda yapıyor olmalı.
Şöyle bir şey olabilir.
www.mmyhobby.com

3doodler kalem alabilirsin bence.

kalem seti

Genel cevap veremem. Sadece kendi sebebimi yazayım. Bana en çok mutluluk veren kısmı öğrenmek.

Kurgu dışı eserler zaten doğrudan bilgiyi veriyor öğrendikçe mutlu oluyorum.

Kurgu eserler ise bambaşka bir evrene bambaşka bir hayata götürüyor beni. Bir müddet kendi sikko dünyam ve dertlerim yerine bambaşka bir dünya öğrendiğim için mutlu oluyorum.

Yeni insanlarla tanışmayı muhabbet etmeyi de mesela bu sebeple çok severim.

beni bi şeyler yapmaya teşvik eden kitapları okurken gerçekten zevk alıyorum. ya da yaşamıma dokunan kitaplar. en son çok önce bi kitabı gerçekten zevkle okudum. o da yanılmıyorsam içimizdeki şeytan'dı. kendimden bi şeyler bulmuştum ve zevkle okudum. empati de diyebiliriz bu yönden. steve jobs'ın da biyografisini gerçekten zevkle üç kez okudum, çünkü beni bi şeylere teşvik ediyordu, empati kuracağım hiçbir nokta olmamasına rağmen.

Ben de öznel bir cevap vereceğim buna. Olayın kurguya ya da gerçeğe dayanmasından öte benim bakış açımı benden daha iyi şekilde yansıtıyorsa bir eser/çalışma, onu okurken kendimden bir şeyler bulduğum için keyif alıyorum. Misal Dostoyevski okurken -hatta doğrudan bir eserini söyleyeyim, Yeraltından Notlar- oradaki bir karakterin analizi, olaylara bakış açısı, hayata dair genel zihniyeti vs beni çekiyor. Sanki Dostoyevski ile sohbet etmişiz de o benim bu düşüncelerimi, çelişkilerimi veya çıkmazlarımı kağıda dökmüş gibi hissediyorum. Bu da bu eseri benim nazarımda ayrı yere koyuyor. Albert Camus'nün Düşüş'ünü okurken de "Aa, ne kadar da doğru. Niye insanlar olarak böyleyiz acaba?" demişimdir çoğu kez.

Ya da benden iz taşımasa da bir eserdeki hakim olan duygunun sonuçlarını, kendi hayatımda bu denli uç yaşamama rağmen deneyimlemiş gibi oluyorum. Belki Satranç ya da Kumarbaz'daki kadar hırs peşinde olmadım, Kırmızı Pazartesi'deki kadar "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" düsturu ile yaşamadım hiç belki ama bu eserler bende hep farkındalığı daha ileri seviyeye götürdü diye düşünüyorum.


İşte bu saydığım şeyleri başarılı şekilde ele almış ne varsa okurken bana keyif verir. Eğer beklentimi tam olarak karşılamışsa "İyi ki okudum bunu!" diyorum. Kafka'nın bir sözünü görmüştüm bir yerde ve tamamıyla katılıyorum buna:

-Eğer okuduğumuz kitap bir yumruk gibi kafamızda patlamazsa o zaman o kitabı neden okuyalım? ... Ama bize etki edecek kitaplara ihtiyacımız var, tıpkı bize ıstırap veren bir felaket gibi, kendimizden daha çok sevdiğimiz birinin ölümü gibi, bütün insanlardan uzak, sanki ormanlara kovulmuşuz gibi, bir intihar gibi, kitap içimizde donmuş olan denizi kırmak için kullanacağımız bir balta olmalı.

İzlediğimiz şeyden aldığımız zevkle hemen hemen aynı. Aralarındaki fark birinde şeyler gözümüzün önündeyken, diğerinde hayal gücümüze bırakılması. Yazarın bir dünyası var ve onu okurken o dünyaya girmiş oluyorsun. O dünyada hiç gitmediğin yerler, hiç tanımadığın insanlar, hiç karşılaşmadığın olaylar ve durumlar var. Bütün bu şeylerin anlatıldığı dilin özellikleri var. O şeyler ve dil, düşüncelerimiz ve duygularımızla etkileşime giriyor ve ne kadar örtüşüyorsa o kadar zevk doğuyor.

Yeni bir şey öğrenince zevkten dört köşe oluyorum. Hiçbir şey kuram okurken yazarın açıkladığı bir şeyi anlarkenki hazzı vermiyor bana. O anlama, yazarla hemfikir olma, idrak, tatmin anında serotonin seviyem bende bir anda zirveye çıkıyor. Derhal birileriyle paylaşma hissi doğuyor. Bunu bazen çok kaliteli müzikler dinleyince de yaşıyorum.

Okurken zevk alip almamam anlatilanla ne kadar ilgilendigime bagli. Roman okumam mesela, dolayisiyla roman okurken zevk almayacagim ne olursa olsun. Hikaye, roman vs. okumadigim icin empati kurma durumum da yok, demek ki etkilenmekte temel nokta degil. En azindan benim icin.
Bana sorarsan senin okudugun hikayelerde gecen hayatlarla alakali zevk alman. Okuduklarinin turlerine bak mesela. Aradigin hayatlar ya da merak ettigin hayatlari okumak hosuna gidiyor olabilir. Ne bileyim yahu..

kendimden bir şeyler bulduğumda keyif alıyorum ya da çevremde yaşananları tarafsız aktarınca. ailem köyden şehre göç ettiğinde çok sıkıntı yaşamışlar çektiklerini denk geldikçe anlatırlardı. gazap üzümleri bu yönden keyfin dışında ilgi uyandırmıştı.

benim anlatamayacağım, anlatamadığım veya hep içimde kalmış şeyleri, asla aklıma gelmeyecek kelimelerle süsleyerek anlattıkları ve nerede olursam olayım, hangi zamanda yaşarsam yaşayayım bazı hislerin evrensel olduğunu hissettirdikleri için zevk alıyorum.

Envai çeşit meyveli yoğurt-kefir
Envai çeşit jelibon
Antep fıstıklı çikolata
Nugger dondurma

tuzlu kraker.

BİM bu saatte kapalıdır ama orada Osmanoğlu profiterol var. Ondan alıyorum hep. Bence çok başarılı. Normal markete gidiyorsan mevsim yeşillikli Lay's isterdim. Bir de narlı soda. Teşekkür ederim.

asitli birşyler

Tatlı: Pınar süt burger
Tuzlu: tuzlu cubuk kraker

eti karam
eti bumbo
soda
pringles (farketmez)
eti gong peynirli hardallı

ahaha duyuruyu görünce içim ısındı resmen, gerçekten bir kekem, bir kardom markete çıkıyormuş gibi sevindim. tam bir yavşak olduğum için şu an içimden sadece kafamı yana eğip gülümseyerek "CANININ SAĞLIĞI KARDŞM YAAA :))" demek geliyor ama kornişon turşu, ton balığı, makarna ve yoğurt isterdim sanırım illa bir şey isteyeceksem. evde mayonez var. TOMBALIKLI MAKARNA yapardık.

(bkz: şölen triplex)
(bkz: torku turtacık)

kolalı jelibon

evde türk kahvesi bitmiş alabilir misin

Nesquik çikolatalı süt

-Çay hazır tatlı bi şeyler, püsküüt falan al, çaya banarız.

Jelibon. Üstü şekerli olanlardan.

cips bira

Dondurma.

vallahi evde eksik gedik yok ama 2 alttaki duyuru yüzünden canım leblebi çekti. adı -sanırım- çıtır leblebi olan bir şey var, ondan sipariş verirdim.

+bir de bu gece içki gecem. onun için canım puro da çekti. puro da isteyebilirdim.

Yoğurtlu kızartma istiyorum.

probis. varsa 10'lu paket.

2 tuborg + cips =)

Bira-sigara

3 tane tuborg gold, 1 tane doritos yeşil olandan. teşekkürler.

tuzlu fistik biram var fıstık yok :(

Ketçaplı Ruffles.

Dişlerimi fırçaladıgim icin cok gec. Caninin sağlığını isterdim artik.

Heat - oyunculuk, kadro, görüntü, öykü, karakter hepsini beğendiğim için.

Terminator 2 - tüm zamanların en iyi aksiyon filmi olduğuna inanıyorum. Geçen sene sinemada tekrar gösterildi. Soluksuz izledim belki 100.defa

Taxi Driver - o sıradan gözüken hikayesinin içerisinde çok şeu barındırdığı ve atmosferi için.

Shawshank Redemption - umut

Alien ve Aliens - ayrı ayrı harika filmler olduklarını düşünüyorum. İlkinin atmosferi ikincinin aksiyonu ön planda.

Yüzük kardeşliği

Dark Knight

Inception, Interstellar - kafamın içinde daha önce hiç girmediğim odalara girdim.

buffallo 66, lost highway, 25th hour, oslo 31 august, yakin plan, victoria, le conseguenze de'l amore, devil's advocate, naked, black swan, pi.

kendinden bir seyler bulma veya estetik, kurgu, muzik kullanimi, karakter betimlemesi, altmetin zenginligi olarak etkilenmisimdir herhalde. kisisel hikayeleri seviyorum.

leviathan.

ortaokul-lise döneminde rus klasiklerini çok sevmiş, onları okuamktan inanılmaz haz almış birisi olarak leviathan'ı izlerken "dostoyevski film çekse aha böyle olurdu" diye düşünmüştüm. izlerken o kadar mutlu ve dolu hissettiğim başka bir film olmadı. dünyanın en iyi filmi falan diyemem, hatta bariz biçimde değil; ama benim için yeri çok başka. everest'in zirvesine tırmanıp da manzarayı ilk kez görmek gibi bi' şeydi.

das leben der anderen ve das boot da benim için aşağı yukarı bu seviyededir. uzun uzun anlatacak bi' şeyi yok aslında işte rus ve alman manyaklığının, benim ilgimi çekebilecek en güzel şekilde görselleştirilmiş halleri olduğu için çok sevdim.

Eyes wide shut. Sebebini bilmiyorum.

Hayatımda bir kere ve lise çağlarımda trt’de izlemiştim ve beni deli şekilde etkilemişti ve niyetse unutmuyorum: lorenzo’s oil

les choristes. çünkü çoğüzel.

le samourai
çünkü yönetmen beni anlatmış

Biri Broken Flowers. Bu filmi ilk kez 2012 yılında indirmiştim, bir gece yarısı açtım izleyeyim diye ama vazgeçip uyudum galiba. Sonra 2016 yazında izledim, çok beğendim, 4 sene erken izlesem böyle olmazdı büyük ihtimalle, filmin sonunda There Is an End diye bir şarkı çalmaya başladı, o hoşuma gitti çalmayı öğrendim, sonra onu çalarken ilham geldi bir şarkı besteledim, güzel oldu.

Öteki Lost in Translation. Onun da ismi çok hoşuma gidiyordu ama sevmem diye senelerce izlemedim, sonunda 2016 yazında izledim bunu da, bayıldım. İyi ki ertelemişim izlemeyi. Buradan da So Into You diye bir şarkı keşfettim, film de bayağı etkiledi, nedenini tam bilmiyorum.

dalga geçeceksiniz ama Amelie.

Türk filmi olarak da kış uykusu.Her sene kar yağınca izlerim.Ritüel oldu

hatırlamayadım.
belki eskiden vardı, unuttum.

yine de özel demeye en yakın film "il postino" oluyor.
çok samimi bir film gibi gelmişti. müzikleri de güzeldi. filmi hep tebessümle izledim. bu tebessüm aynı zamanda bir hüzün de içeriyordu.

Motorsiklet günlüğü- her izleyişte umut ve istek dolu oluyorum.

Filth.

Yeniden izlemedim ama çok iz bıraktı bende.

the fall. oordaki kızı evladım gibi sevdim. keşke öyle bir yavrım olsa. resimag.com/p1/bca08cb366.jpeg

Edward scissorhands.

Farklı olmanın toplum tarafından gereksiz yere zorlaştırılmasını, kötülüğün bayağılığını ve şefkati çok iyi anlatıyor. Hem hüzünlü hem sıcacık.

before sunrise, before sunset ve before midnight. her seyden uzun uzun konusabilen bi cift soz konusu. hayalimde hep boyle bi seye sahip olmak var o yuzden sanirim.
the holiday. her izledigimde icimi simsicak yapiyor mutlu umutlu bir film.

daha cok vardir ama aklima gelenler bunlar suan

Hayır. Sonrasinda çay içiyorum.

Ben çay severim. Ayran içenlere de saygı duyarım.

Çay

Öyle çay insanı değilim pek ama şerbetli tatlılarla çay iyi gidiyor bence. Bu yüzden çay 4 olsun.

kunefe yerken bir sey icmem, sonrasinda cay.

Künefe dahil tadı tatlı skalasına düşen yiyeceklerde yanına başka bir tat koymak o tatlının keyfini, doyumunu azaltıyor bence. Hatta sonrasında da bir şey içmezdim o tat ağzında uzun süre kalsın diye.

su.

Süt.

Soda iciyorum, butun tatlilarin yaninda soda iciyorum, cok guzel oluyor, tavsiye ederim

Süt içiyorlar diye biliyorum.

İçmem, çok bayarsa üstüne şekersiz limonata içerim.

normalde şekerli çay içerim ama künefenin yanında içilen çay tabii ki şekersiz olur. ya da su.

Süt. Yoksa çay.

Ben çok sevmem ama yine de

Wish you were here
Comfortably numb
Echoes

Bu kadar

High Hopes

Zaten bildigim tek. Spesifik sormayinca digerleri aklima gelmedi skjd.

Biding my time
Money
Have a cigar
High hopes
Comfortably numb

En sevdiğim soru

High hopes
Comfortably numb
Coming back to life
Paintbox
Lost for words

wish you were here
high hopes
hey you
comfortably numb
time

shine on you crazy diamond
marooned
great gig in the sky
one of these days
time

Kimse yazmamış ben yazayım: Fearless.

Hey you("open your heart I m coming home" tüm zamanlarin en güzel şarkı sözlerinden biri olabilir. )
High hopes (arabam olursa açip aksam uzeri yolda dinlemek gibi bir hayalim var.)
Wish you were here (hüzúnlü mü sevincli mi tam çözemedim ama seviyoruz işte )
Another brick n the wall ( eğitim sistemine ilk isyanlarimin fon müziği ayrica 1-2 sene arayan zil sesimdi)
Wearing the inside you

high hopes
hey you
comfortably numb
shine on you crazy diamond
brain damage

değiştirdim sonuncuyu. soru zor :(

The final cut
Wearing the inside out
Have a cigar
Echoes
Dogs

dogs
pigs
sheep
see emily play
us and them

hey you
wish you were here
comfortably numb
lost for words
another brick in the wall

Birinci Set The Controls For The Heart Of The Sun sanırım. Bunun dışında sevdiğim çok fazla şarkıları olduğu için 4 tane seçemedim. :/

Çok bütünleştirici bir duyuru olmuş. Teşekkürler. Bilmediğim Pink Floyd şarkılarını açıp dinliyorum şimdi.

Comfortably Numb
High Hopes
Shine On You Crazy Diamond
Echoes
Marooned

Daha saysam sayardım. Elemek çok zor oldu.

ben sadece bir tane yazacağım. breathe. belki en mükemmeli değildir ama en sevdiğim bu.

time
hey you
comfortbly numb
lost for words
shine on you crazy diamond.

Mother en sevdiğim
Hey you
Time
Wish you were here

www.filmgoo.com

home sweet home

Bu aralar ise Cafe maria eğer dışarı çıkacak isem

Evimde +1
Açık havada şehirden ve insanlardan uzak bir alanda yürüyüş yaparken de çok mutlu hissediyorum kendimi.
Nerede olduğum fark etmiyor aslında çevremde insan olmasın ya da istediğim insanlar olsun yeter. Orada mutluyum ben.

şuan aylardır görmediğim ve bir daha muhtemelen görmeyeceğim biriyle uzun uzun yürürken.

ev hariç her yerde. evimi sevmiyorum.

Moda sahilde.

1- Evim
2- Zorlupsm
3- Sahil

okulda köpeklerin yanında sigara içerken

30.000 ft ve üzeri irtifada.

birinden sevgilimin yanında yazmasını beklerdim ama :p

dışarda/sokakta.

ormanda

Doğada
Yatağımda
Tiyatroda

-eğer sevgilim varsa onun yanında
-yüksek ve uçurum kenarlarında
-denizin uçsuz bucaksız göründüğü yerlerde
-sahaflarda
-tanıdık insanların olmadığı şehirlerde
-evde

ormanda ve/veya evimde.

Deniz kenarında, vapurda, gökyüzünde, yaylada, derede, bisiklette, muhtemelen motorda, adada, lunaparkta, uzun yolda, odamda, aklıma gelenler bunlar.

bilgisayarımın karşısında.

denizin açıklarında inanılmaz mutlu oluyorum, çıldırıyorum. Olimpik havuzları da severim. Sevgilimin garajında bir atölyesi var, marangozluk ve bir şeyler bir şeyler yapıyor boş zamanlarında. O orada çalışırken ben de onu görebileceğim şekilde arka bahçede oturuyorsam inanılmaz bir huzur geliyor.

Ya bir de bu üstüne yatak konabilen karavanlardan vardı. Yüksek bir yerde onda yatmıştık. Yani yatakta yatıyorsun, yorgan falan var ama açık hava, kafanın üzerinde bin yıldız. Aklın çıkar. Orada çok murluydum. Hiç ayrılmak istemezdim ordan. Böyle işte.

koşarken. (yerden ziyade eylem oldu benimkisi ama mekandan bağımsız koşarken mutlu oluyorum.)

Evde genellikle mutluyum. Bisikletle güzel bir rotada ilerlerken de mutlu oluyorum. İki yıl evvel ilk kez bir bisiklet turuna çıkmıştım, 9 gün boyunca Akdeniz sahil şeridinde pedalladık, bir geceyi de Korsan Koyu'nda geçirdik. O gece özellikle anlatılmaz bir mutluluğum vardı.

Evde yalnızken

Yemekte (yemek iyi olursa)
Tatilde (tatil iyi gecerse)

köyümde, evimde, eşimin ailesinin yanında, internetin başında.

Yatakta uyku öncesi ve sabah zamanım varsa yatak keyfi yaparken
Sevgilimle ve arkadaşlarımla
Deniz kenarında
Doğada, yeşikliklerin içinde
Yürüyüş yaparken

Köyümde.

emekli olup marmaris'e yerleşmek.

yaş 29

çok para kazanmak
daha çok para kazanmak
daha da para kazanmak
bildiğin baya bi para kazanmak
kazandığım tüm para ile bir ada alıp üniversite kurmak

1. 10 milyon dolar
2. yiyip yiyip kilo almamak.
3. hastaneye gitmemi gerektirmeyecek kadar sağlıklı olmak.
4. sevdiklerimin, hastaneye gitmelerini gerektirmeyecek kadar sağlıklı olmaları.
5. top 10 üniversiteden birinde tenure.

İstediğim zaman istediğim yerde tatil yapabilmek.

Yasamak icin çalışmak/para kazanmak zorunda olmamak.

bu dünyada kalıcı bi iz bırakabilmek.
kudüse gitmek
baba olmak
borçsuz olmak
burs vermek

1) 1 milyar dolar
2) sağlık (kendim ve sevdiklerim için)
3) sağlık
4) sağlık
5) sağlık

5 seçeneğe de sahip olmak istediklerimi yazdım, bunlara sahip olduktan sonra gerçekleştirmek istediğim şeyleri seçerim artık.

okulumu bitirip ailemden ve beni geren herkesten kurtulup kendi hayatımı kurmak yani huzur

İrade sahibi çalışkan ve dünyaya faydalı biri olabilmek

amerikada dogudan batiya bir ay suren road trip.

En az 1500km menzilli bir ucak
Digerlerine sonra karar veririm.

valla çok düz olacak ama rusya, almanya veya isveç'te sevdiğim bir işte insani şartlarda çalışmak, ülke standartlarının üzerinde para kazanıp hem bugünümü hem geleceğimi garanti altına alabilmek istiyorum. bu kadar. iyi bir evlilik ve arkadaş çevresi ekstrası olur. hafta sonu tatilim olsun, yıllık iznim 30-45 gün olsun, sabah 8'de uyanıp akşam 5'te işten çıkmış olabileyim, başımı sokabileceğim bir evim ve dandik de olsa bir arabam, sıkışırsam bankada kullanabileceğim miktarda param olsun. bu yani. rusya dışındaki diğer iki ülkede bunu yapabiliyorsam zaten yurtdışı seyahatidir, hobiyle uğraşmaktır falan bunlara da param var demektir. abartmadan, coşmadan, vampirlik yapıp milletin emeğini-parasını çalmadan ama düzgünce yaşamak. nefis.

bir yandan "ulan ne tırt adamım" diyorum, öte yandan "bundan güzel hayal mi olur gebeş, daha ne isteyeceksin?" diye düşünüyorum. hem elin iş tutuyo, hem cebinde para var, hem de işin uğruna hayatını çöpe atmıyon. ne güzel.

"bu fazla basit ve genel, daha spesifik bi şey" söyle dersen bir buz hokeyi ya da futbol kulübünün yöneticisi olmak, berlin-petersburg treninde (direkt var mı bilmiyom) kitap okumak falan isterdim jsfsk. illa isveç, rusya veya almanya olmak zorunda da değil açıkçası. şu an shl play-off'ları olduğu için aklıma ilk isveç geldi rusya-almanya demirbaşlarına ek olarak.

kıyafeti pazardan bile alabilirim
çantada marka takıntım yok ama düzgün durmalı
ayakkabıda marka arıyorum maalesef

yok. hiç yok. kıyafetse güzel olsun, üstümde güzel dursun alırım. diğer eşyalarsa şirin, hoş, beğendiğim bi şeyse alırım hatta bu durumda marka değilse daha çok hoşuma gider çünkü muhtemelen bu kadar güzel bi şey daha ucuzdur markalardan. marka marka diyip de boktan şeylere ne kadar çok para verdiğimizi sezon sonunda 150-200 lira indirim yapıldığında görüyoruz. saçmalık ya. kalite faktörünü de göz ardı etmemek lazım tabi.

Ayakkabıda marka alırım. Kıyafette de genelde Boyner gibi yerlerde markalı ürünlerin indirime girenlerine bakarım. Takıntı olarak düşünmüyorum. Koton'dan 30 liraya pantolon alıp ilk yıkamada mahvolmasındansa 80-90 civarına daha iyi markalardan alıp uzun süre giymeyi tercih ediyorum.

Ayakkabı, çanta gibi şeylerde herhangi bir spor markası olmasını tercih ediyorum sadece. Şu anki okul çantam Reebok mesela. 6 yıl önce almıştım, hâlâ sapasağlam. Kullandığım cüzdan Adidas ve hiç inanmayacaksın ama 8 yıllık. Yeni cüzdanım olmasına rağmen ondan vazgeçemiyorum çünkü herhangi bir hasarı yok. Amaç kaliteli ürün almak aslında. Benim küçük dükkanlardan da çok şey aldığım oldu ama hepsinde de kaliteli olmasına dikkat ettim. Yani aradığım özellikleri karşılayan bir şey olduğu sürece markanın çok önemi yok.

takıntım yok fakat uzun süreli kullanım açısından polyester,akrilik ürün almıyorum.

Kıyafette kesinlikle marka takıntım yok. Ayakkabıda, %100 deri olması şartıyla, farklı markalardan tercih yapabilirim. Saat ve güneş gözlüğü konusunda, evet marka takıntım var.

Aldığım parçaları uzun süre kullandığım için evet dikkat etmeye çalışırım markaya.

Var takıntım.
Kadın olsam olmazdı takıntım, çünkü alternatifleri bol.
Bizde alternatif ve çeşitlilik az olunca kaliteli olsun diye çaba göstermek gerekiyor.

genelde dirak marka ürünlerin dükkanlarına gittiğim için oradan alıyorum ama güzel olanı alırım sorunsuz.

Ayakkabi ve cantada takintidan ziyade kaliteli ve saglam olmasi gerektigi icin dikkat ediyorum. Kaban ceket gibi seylerde de pahali marka olmasina gerek yok ama belirsiz butik urunlerinden almam. Gunes gozlugunu de markasiz kullanmam. Onun disinda kazak tshirt etek elbise vs duzgun oldugu surece her yerden alabilirim.

Hiç yok. Pazara gitme imkanım olsa ordan da beğendiğimi alırım. Lcw da giyerim zara da

Hiç marka takıntım yok. Gidebilsem, pazardan bile alabilirim +1 Yeter ki gözüme güzel gelsin ve dandik, naylon falan olmasın.

Genel olarak markadan ziyade belirli beklentilerimi karşılaması daha önemli. Mesela ayakkabı alacaksam gerçek deriden olmalı gibi.

Eskiden vardı, büyüyünce geçti. Eskiden marka giyinmek bana çok janti gelirdi, artık böyle şeyleri hiç umursamıyorum.

konusma ben konusuyorum daha bitirmedim +1
Marka takıntım yok, markası önemli değil ama ürünün kaliteli olmasını, öyle 3-5 yılamada dağıtacak bir şey olmamasını isterim. 8-10 yıllık gitsilerim çoğunlukta. Gerçi bir senedir maaşım bunu da lüks haline getiriyor ama idare ediyorum.

Belli başlı şeylerde var: araba, saat, kalem, bilgisayar.

bilgisayardan kastım Mac. linux kullanmayı öğrenmekle uğraşamam (zaten ihtiyacım da yok) ve microsoft'tan nefret ediyorum. beş sene önce aldığım macbook pro hâlâ gayet iyi çalışıyor ve apple sağlam sıçmadıkça Mac almaya devam edeceğim.

araba konusunda 15 yaşımdan beri Volvo sevgim var. 29 oldum hâlâ milyarder olsam bile tek alacağım araba Volvo diyorum. Şu an param olmadığı için Volvo yerine Mazda almayı düşünebilirim.

saat konusunda çok seçiciyim. milletin ayılıp bayıldığı saatlerin hemen hiçbirini beğenmedim bugüne dek. ancak bugüne dek en şık bulduğum, dibim düşen saatleri hep Marurice Lacroix üretti. Bu adamların "pontos day date" serisine bayılıyorum. onlardan birini alacak param olana dek saat takmayı düşünmüyorum. (en son saat taktığımda 16 yaşındaydım.) www.mauricelacroix.com

kalem için belli bir marka tercihim yok; kaliteli ve sade her kalemi beğeniyorum. kırtasiyede satılan kalemleri kullanmayalı çok oldu.

Eskiden lisedeyken bi ara milletin götüne bakardık levis mı diesel mi diye. Şükür ki çok ızun sürmedi.

Yok.

genelde markalı alıyorum. markasız aldığım ürünleri uzun süre kullanmak mümkün olmuyor çünkü

Kıyafette var. Ha kullandığım markalardan sadece birinin logosu ürünün üzerinde var o da ayrı yani dışarıdan gözükmüyor ne oldukları ama belli markalar dışında almıyorum.

Hiçbirinde yok. Çok hor kullanıyorum çünkü. Birkaç kullanımlık oluyo kıyafetler. Elektronikte var ama.

Okunmuyor diye ucuza mı satılmalı? Böyle bir oran kurmak yersiz olur emek verilen şeyler konusunda.

Bu arada kitap okumak hakkında katılmıyorum bu genel geçer görüşe. Roman okumanın dizi izlemekten çok da büyük bir kişisel artısı olduğunu düşünmüyorum.
Konu hakkındaki detaylı görüşüm de budur: eksisozluk.com

Ben pahalı bulmuyorum açıkçası, Allah de ötesini bırak, Allah ister her şey olur, Allah ol dedi arkanı dön çık gibi saçma sapan kitaplara istenen fiyatları ve türbanlı tüm vücut hatları belli suratında bir kilo makyaj olan kesimin bunları birinci sıraya taşıdığı bir pazarda kaliteli yayınlar ucuza bile satılıyor.

Okunmuyor diye ucuza mi satilmali +1

Cok kitap okunmamasinin o kitap ortaya cikarkenki masraflara/sureclere bir etkisi yok.

matbaacı bir arkadaşım kağıt fiyatlarının artışından bahsetmişti. bir sebebi bu olabilir. bir de yayınevlerinin güttüğü fahiş kâr politikasının da elbet bir etkisi vardır. çünkü bazı kitapları dikkatle takip ediyorum, özellikle bilimsel olup halka fazla hitap etmeyenleri inceliyorum. bir sene içinde yarı fiyatına düşmeyen yok gibi. yayınevlerinin zarar ettiklerini de düşünmüyorum. kârlarını azıcık azaltsalar kitaplar bu fiyatlara olmaz diye düşünüyorum.

okunmuyor diye daha ucuza satmak mantığını uygulamak mümkün değil. yazar, yayınevi, son satıcı ne kazanacak o zaman bir adet kitap satışından?

ayrıca ben pahalı olduğuna inanmıyorum. özellikle almanya ve isviçre'deki kitap fiyatlarını görünce, hele alanımdaki kitapların fiyat etiketleriyle bakışınca, bu gerçeği kabullenmek durumunda kaldım. tek maaşımla maksimum 6-7 adet kitap alabileceğim durumlar söz konusu, o kadar diyeyim. hatta birkaç yabancı arkadaşım bizdeki kitapların ne kadar uygun olduğundan dem vurup çok şanslı olduğumuzu ifade etmişti. çok da genelleyemiyorum tabii, benim gördüğüm örnekler sınırlı o açıdan.

ebookdepository, amazon gibi siteler ile kiyas yapinca epey ucuz oldugunu dusunuyorum ben.

ne ucuz ki kitap pahalı diye şaşıyorsunuz.

kitaplar pahalı değil biz fakiriz. 30-40 lira öğle yemeğine veriyoruz nihayetinde. kitaba da verilir. iki katı bile verilir.

Kitap fiyatları nasıl pahali değil arkadaşlar? Ben niye 5-10 liraya orjinal kitap bulamıyorum bunu gerçekten merakimdan soruyorum. Ince hikaye tarzi kitaplar belki o kadardir ama azicik hacimli kitaplar 20 kusurdan aşagi değil.

Bunlar sepetimde olan ve fiyatlarinin düsmesini bekledigim kitaplar kaldi ki hiçbiri "bana göre "ucuz değil.
Ulusların düşüşü -daren acemoğlu -25,90
Paradigmanin iflasi-fikret baskaya-30
Bir gün tek başına vedat türkali -40
Görülmeyen adam-ralph edison-27
Cereyanlar-tanil bora- 47
Saatleri ayarlama Enstitüsü -24
Ince memed serisi- 97

pahalılık alım gücüyle alakalı bir şey. sorunun doğru cevabı için "bir kitap basmak kaça mal oluyor" sorusunu araştırmalısınız. 20 bin adet kitap basmanın kaça patladıgını bir araştırın; neden 5-10 TL 'ye 300 sayfa kitap alamadıgınızı anlarsınız. mazot ithal, kağıt ithal, mürekkep ithal. dolar 5 yılda 2'ye katlamış. doğal olarak 5 yıl önceki kitap fiyatları da 2'ye katlıyor.

arz talep öyle bi şey değil :/

zaten çok kitap satılsa daha ucuz olacak kitaplar. ya da şuan devlet sübvanse edecek zorla düşürecek fiyatları.

Arz-talep denge noktasi bu fiyatlar demek ki.

Yav o değil de madem kitap satılmıyor bu ülkede nasıl her avm'de D&R var ben onu anlamıyorum kirası az uz değil oraların.

kitap fiyatlarının okuma oranıyla hiçbir alakası yok. kağıt fiyatlarının artışıyla da hiçbir ilgisi yok. telif, basım hakkı, maliyet falan filan de değil. bunun tek sebebi yayıncılık politikası. 90'ların başında yayın işine giren banka fonları,vakıfları bile kar üzerine kar yapmaya başladı. tek bürosu ve 5-6 çalışanı olan butik yayınevleri bile 100 yılık yayınevleriymiş gibi davranıyor. sorduğunuz zaman çeviri, illüstrasyon,vergi, büro giderleri gibi sebepleri öne sürüyorlar. ve her şeyden önemlisi rekabet yok. 4-5 yayınevi dışında birçoğu kopya ve çöp içerikler basıyor. o yayınevleri de yeniliğe kapalı. sürekli tekrara düşüyorlar. (iletişim'i bu konuda ayrı tutuyorum)

çevirmen kazanmıyor.
kapak tasarımcısı, grafikçi kazanmıyor.
yazar az uz kazanıyor.
devlete giden verginin fiyatlar yanında hiçbir değeri yok.
verdikleri telifler çok komik ücretler. zaten telif- baskı arasında doğrudan bir ilişki var. biz telifi alıyoruz satmıyor gibi bir durumda da söz konusu değil.

işin özü herkes kendi emeğini olması gerektiğinden pahalıya satıyor.emek demek de doğru olmaz aslında. kendi işini pahalıya satıyor. bu işi kaliteli ve ucuz yapmaya çalışan butik yayınevleri de bir süre sonra "bir keriz biz miyiz?" diyerek vazgeçiyor. geçmişte çok örneği vardır.

kitaplar pahalı değil bence ortalama 100 sayfalık bir kitap 3 lira, 300-400 sayfalık bir eser 10-15 lira; bir kahve parası bile değil.

Nereden bakıyorsunuz bilmiyorum ama yazdığınız iki kitabı da dediğiniz fiyatların çok altında buldum, diğerleri de daha ucuzdur muhtemelen, arayınca bulunuyor bence.

www.idefix.com

www.dr.com.tr


Ayrıca bugün idefix'de sepette %10 indirim var, madem ucuza bulamıyorsunuz biz söyleyelim.

Son olarak kitabın alıcısı var, düzenli kitap okuma oranı %50 civarı, yani yok değil.

Burada kitap fiyatlarını pahalı bulamayanları görünce epey şaşırdım. Gerçekten nasıl pahalı değil ya? İş Bankası haricinde kalburüstü yayınevlerinin klasikleri bile o kadar pahalı ki zannedersin hala telif ödüyorlar. Bir yazar, bunun arka planında dönen olayları paylaşmıştı Ekşi Sözlük'te. Kitabın yazarı bile çok cüzi miktarda kazanırken yayınevlerinin kan emiciliği yüzünden kazıklanıyoruz hep.

Kim kazanıyor bilemem de baktım şimdi öylesine aklıma geldi.

Stephen Hawking - Zamanın Kısa Tarihi türkçe hb fiyatı 12 lira
(1 porsiyon yemekten ucuz)

Aynı kitap isveççe hali 111 kron yani 52 lira.

Hadi amerika fiyatına da bakalım
6 dolar diyor 23 lira yapar.

Ülkemiz fakir kardeşim kitap ucuz yoksa.

bu arada Türkiye'de aslında kitap okuyan kesim için okuma oranı düşük değil. fakat ortalamayı düşüren bir grup var, hiç okumayanlar. Yani ülkece bazı şehirler hiç okumuyor, bazı şehirler avrupa ortalaması civarında okuyor.

bu yüzden de yaşadığınız yerde ne yana baksanız kitapçı görürken, kitabevi olmayan şehirler olmasına şaşırıyorsunuz.

yoksa kitap pahalı değil, biz fakiriz.

Hasan ali yücel

İş bankası yayınları Hasan Ali Yücel klasiklerinden okunmalı

Biraz pahalı ancak tam istediklerine benzeyen
www.ahsapatolyesi.com

Bunlar kitaplıktan çok rafa benziyor.
m.n11.com
m.n11.com

sanayide de 250-300 civarı olur. istediüin gibi olmaz.

www.vivense.com

Ben GittiGidiyor’dan aldım hemen hemen ayni fiyata. Üstelik gerçek ahşap.

2-2'den 0 demek istiyorum. İkisi de üst sırada. Bence çekişmeli geçer.

juve normal şartlarda çiğ çiğ yer, biraz zorlanırsa ısıtıp yer. yakın tarihte juve'nin puan kaybetmesi beklenen bir lig maçında takıldığını hatırlamıyorum. kalburüstü takımlar artık ezikliklerinden mi bilmiyorum ama juve'yi görünce afallıyor. şu maç genoa-juventus maçı olsa ev sahibinin puan alma ihtimalini daha yüksek görürdüm ama lazio, napoli, inter vs. bu takımlara hiç mi hiç güvenmiyorum juve karşısında. 10 kez oynuyorlarsa juventus 2'sinde puan bırakıyor.

kazanmalarını istemiyorum ama kazanırlar muhtemelen. immobile iyi oynarsa 2-1, oynamazsa 2-0 juve.

juventus kazanır gibi geliyor bana da. her ne kadar napoli'yi tutsam da. juve son 10 maçta gol dahi yemedi.

Juventus'un 4 gun sonra tottenham'la maci var sizce bugunku maca etkisi olur mu?

bence olmaz. serie a'yı ikinci plana atabilecek bir pozisyonda değiller. 5-6 puan farkla lider olsalar belki derdim ama şu durumda akıllarına tottenham maçı gelmemeli. hata yapabilecek durumları yok şu an için. juve'de sakat sayısı da bol ama bu seviyeye alışmış topçular için 4 gün az zaman değil, sorun olmaması lazım.

3-2 Juventus alır

Juventus babayı aldı, umarım oynamamışsındır.

oooops...

prntscr.com

prntscr.com

Maç bitmeden "babayı aldı" yazmak da ne bileyim...

:) Bana niye geliyor ki ne bahis yaptım ne de Lazio taraftarıyım, kazandıysanız hayırlı olsun. 90'da baktım 0-0'dı biter öyle dedim bitmemiş.

Şunlar var iletişime geçebilirsiniz:
cbgd.org
m.facebook.com

Yine baroların çocuk hakları merkezleri var. Çocuklar üzerine yoğunlaşan stklarla iletisime geçip sosyal hizmet uzmanlarindan yardim isteyebilirsiniz.

Bana hiç mantıklı gelmiyor. Çocuk istismarı konusunda çocuğun yapabileceği ne var ki? Bir de önleyelim derken çocuğun kafasını karıştırıp psikolojisini bozmasın bu olay?

Türkiye'de çocuk büyütülmez bu zamanda zor.

bos gezenin bos ustasi verdiğim örnekteki videoya bakarsanız ben gayet doyum aldım. tatmin edici bir eğitim. bildiğim kadarıyla kapsamlı değil ve kullanılan kelimeler yumuşak. ayrıca çocukken bana da ''tanımadığın kişiler sana çikolata vericem diye kandırabilir bilmediğin kişilerle konuşma onlarla başka yerlere gitme sokağımızdan dışarı çıkma'' gibi şeyler söylendi ailem tarafından. ben mevzuyu çakmıştım. ama o zamanlar organ mafyası olarak düşünüyodum. cinsel taciz tecavüz aklıma gelmemişti. fakat kendimi yabancılara karşı korumam ve dikkat etmem gerektiğini anlamıştım. psikolojim de bozulmadı. eğer önlem almazsak işte o zaman olumsuz durumlar psikolojiyi geri dönülmez şekilde bozabiliyor

tutun bir cafe orada yapın. aşiretlerse parayı çıkartırsınız da :p

bu işler bazen karşı komşunun da yardımıyla çözülür ama yaşadığınız yeri falan bilmediğimden bir şey diyemem. karşı tarafın bunu düşünmemiş olması çok absürt bir durum.

Cafe isine annemler sicak bakmadi ayip olur falan dediler. Bence asil bize ayip dugun gibi kiz isteme mi olur :)

Istanbuldayiz bu arada komsu olayi mumkun degil.

Doğuda öyle düşünülmez. Yani az kişi gidelim ayıp olur demezler. Çünkü çok kişi gitmek ayıp değildir. Bilakis fazla kişi gitmek bir onurlandırma olarak görülür. Mutluluğu paylaşmak olarak görülür. Bunun için yan komşuyu ayarlanabilir, mini bir düğün salonu tutulabilir. Doğuda böylesi merasimler ayrıca yemekli olur. Lahmacun, içli köfte vb. Şeyler gider.

Doğuda cenazede hep birlikte ağlamasını, düğünde hep birlikte oynamasını bilirler.

Tutun bir yer maddiyat iyiyse.

Soruya tam cevap olmayacak ama bir fikir vereyim. Benim kuzenimin nişanı oldu geçen. Teyzemin evi de nişan için küçüktü. Eniştemin kardeşi Almanya'da yaşıyor. Türkiye'de tripleks villası var. Nişanı onların evinde yaptılar çünkü ev boştu. Sizin de geniş evi olan bir akrabanız varsa rica edebilirsiniz. Bir akşamlık olay için çok para dökmeye gerek yok. Kafe ayıp olur diyorsanız otel düşünün diyeceğim de o da tuzlu olabiliyor.

@acemi 4 amca var darilir. 3 hala var darilir. 2 teyze var darilir. Kuzenleri var darilir vs vs.diye kibarca anlattilar ama imkanlarda bi yere kadar. Tatsizlikta olsun istemiyoruz. Iki ucu degnek bizim durum.

kız istemeye yer tutun diyeni de gördük ya ne diyeyim. anne babanız haklı. evde olsun. gelenler kapıdan taşsın, ayakta dursunlar akılları başlarına gelir.
sıkıntı yok. devam.

geçmiş olsun. hem mardin hem aşiret. ksuura bakmayın ama siz kardeşinize değer vermiyor musunuz? hadi kardeşiniz kendine vermiyor bu belli de..

olacakları yazayım; kültür savaşı, anlaşamamazlıklar, şu an el üstünde tutulan kızın iki gün sonra 2. sınıf insan muamelesi görmesi, gelenek-görenek adı altında hayatının zindan edilmesi falan filan.

bu heriften bi an önce kurtulun derim.

@iddiaci aynen senin dedigin cumlelerle geldi damat. Asil az kisi gidersek ayip olur diyor babamlar ikna olmuyorlar diye. Hatta kendileri de "kasayla" cerez, meyve, ikramlik falan getireceklermis adetleri oyleymis. Biz once yok artik dedik daka yapiyor falan sandik ama ciddiler baya.

Bir Öneri daha. Kiralık villalar var. Büyük evler var. Çözüm olabilir.

@ozdek onlarin boyle bir talebi olmadi aslinda ama eve sigamayacagimiz icin bizimkiler bir yer bulalim bari dediler. Belki adamlar ayakta kalmaya razi da babam gurur meselesi yapti isi.

@susadim ikisi de univ.mezunu isi gucu olan 27-28 yasinda insanlar. Herhalde dogruyu yanlisi gorup karar vermislerdir. Bu noktada "kurtulalim" durumu yok. Hem belki farklilik zenginliktir. Umalim oyle olsun.

açıkcası pişman olacağınız bir yol bu. farklılık zenginliktir diye kendinizi aldatmaya devam edin siz.

şimdiden geçmiş olsun. bu isteme olayını bir uyarı olarak görüp yol yakınken dönseymiş keşke.

@mermize+1
Öncelikle hayırlı olsun.

Benzer durum yaşayan bir arkadaşım oldu onlarınki nisandi ama. Komşudan sandalye vs isteyip sıkış tıkış da olsa hallettiler. Zaten yer o kalabalıkta kimse sorun vs cikarmadı. Herkes anlayisli oluyor genelde. Ayrıca en fazla 2 saat sürecek bir süreç. Geniş evi olan bir akrabadan rica edilebilir. Belki damat kişisine sayının yer olmadığı için azaltması da söylenebilir.

Bu altmış kişi nerede yatacak? Kalacaklar mı?

Ek: NEREYE SIÇACAKLAR?!

ozdek +1

gerekirse apartman boşluğuna oturtun kalanları 60 kişi nedir, inceden bu işi evde yapacağınızı buna uygun sayıda gelmelerini ima edin, eğer 60 kişi gelirlerse de ayakta tribün misali dursunlar ya da değişmeli 15'er 15 'er eve alın :)

o evin tuvaletini hayal edemiyorum.

@rahip janick kendi evlerinde :) 2-3 saat bizdeler. Tutarlar cislerini herhalde ya da ev yatili okul helasina doner.

Mardin'den gelmiyor mu abi bu insanlar? Geri mi dönecekler iki saat sonra? Valla yanında kasayla çerez getiren adam iki saat kalıp dönmez bence. :B

Mardinden gelen de var ama oglan tarafinda kalacaklar. Cerezleri bitirmeden gitmezler bence de ama hayirlisi :d

@gezegen evde tek tuvalet var abi camiye falan yonlendiririz herhalde ;)

5-10-15 hadi 20 de tamam. 60 nedir? 60 kişi aynı anda lüks bir restorana gitse orada dahi sistem çoker 1 saat. bu işin sonu yaş. ya doğru düzgün organizasyon yapılacak, paraya acınmayacak ya da sayı azaltılacak. ortası yok. ev ile olacak iş değil.

Mardin'de ya da herhangi bir Anadolu şehrinde kalabalık gitmek adet olabilir, ama Anadolu'daki evler de buna müsait. Büyükşehirlerde, hele ki İstanbul'da bir evde 20 kişiyi bile misafir edemezsiniz. Bunu karşı tarafa anlatın, damat halletsin bu işi "evleri küçük 20 kişi zor sığar sokakta mı kalacaksınız?" desin.

bu duyuruya yazacağım cevabı kız istemeyle ilgili diğer duyuruya yazmışım. Bizim de nişan/söz/isteme bir arada oldu. ben bu tip şeyler için salon vs tutulmasının sıcak bir ortam yaratmadığını ve gereksiz olduğunu düşündüğüm için evde yapmaya karar vermiştim. eşim kendi tarafından gelenlerin 60 kişi civarı olacağını söyleyince bayağı bir tutuştum nasıl sığacaklar diye. burda herkes kalabalık geliyorlar diye karşı tarafa kızmış ama napsınlar, zaten 2 dayı 2 amca 2 hala 2 teyze olsa çocukları falan oldukça fazla bir sayı oluyor. ben onlar kalabalık diye kendi sayımızı azaltmaya çalıştım. mesela sadece 1 arkadaşımı çağırdım. ortama fazla uyum sağlayamayacak olan ve aramızın limoni olduğu halalarımı çağıramadım. sonradan küstüler ama zaten bu olmasa başka şeye küserlerdi. eve komşulardan bir sürü sandalye istedik. büyükleri salona, küçükleri odalara yerleştirmeyi planladık. ama küçüklerde büyük bir zamanı salonda yerde oturarak geçirdiler. heleki yüzüklerin takılıp pasta kesilen anda insanlar video çekmek için birbirlerinin üstüne çıktılar. çoğunluk şehir dışından geldikleri için akşam yerine öğleden sonra yapmıştık nişanı, dönecek olanlar akşam dönsün diye. biz konaklama işine karışmadık zaten, karşı taraf ayarladı hepsini. karnı aç olan olur diye ikramlık ufak poğaça, kurabiye, minik börekler vs hazırladık pastayla beraber ikram ettik. oldu bitti, atlattık valla. siz de çok takmayıni kalabalıklar diye karşı tarafın kötü hissedeceği şekilde bir davranış sergilemeyin. sonuçta gelin ve damada değer verip önemsiyorlar ki bu özel günde orada olmak istemişler. şimdiden hayırlı olsun, mutlu olsunlar :)

www.airbnb.com.tr

benzer bir şey bizimde başımızdan geçti. karşı taraf doğuluydu bıraksak tüm sülaleyi alıp getirecekleri gibi geleceklerin tüm uçak, konaklama ulaşım masraflarını da benim eşime kitleyeceklerdi. bizim de hem o kadar kişiyi ağırlama kapasitemiz olmadığı hem de gereksiz kalabalığı istemediğimiz için annem kibar ama net bir şekilde karşı tarafa 10 kişilik sınır koydu. onlar da istese de istemese de uymak zorunda kaldılar. yaşadıklarımdan yola çıkarak şunu söylemek isterim kesinlikle insanlara karşı ayrımcı değilim ama özellikle bu evlilik işlerinde kültürler farklıysa doğulu olan tarafın artık saçma düzeye varan adetlerle ilgili istek ve arzularına kesin bir dille dur demeniz gerekebiliyor yoksa siz üzülüyorsunuz. :/

Bir üstteki arkadaşın annesi çok iyi yapmış bence. Dağ başında yaşamıyoruz herkesin bir evi var, o evin de kapasitesi belli. Teyzeye amcaya ayıp oluyor da size ayıp olmuyor mu?

Böyle durumlarda kimseye etmem şikayet dinleyip sakinleşiyoruz. Cuk oturuyor da kendileri.

kağıda yazmak sonra da yırtıp atmak çok etkili oluyor. :) ayrıca yarın yeni bir gün olacak diye içinizden düşününce motivasyonu arttrıyor. her şey geçiyor çok da şaapmamak lazım.

Benim 3 tane derdim var o şekilde kimselere söyleyemediğim. Ne yapıyorum peki? Hiçbir şey.

Duyuruya yazarım. Kablelvukuya anlatmam ama o anlamaz ne anlatacam.

Çok var öyle düşüncelerim. Ama öyle ya da böyle bir yerde fazla vakit geçirince, örneğin burada, yine anlatamadığım dertlerim, düşüncelerim oluyor çünkü yine etiketlemelerden, yargılardan kaçamıyorsun. Anlatmaya karar versen bile kırpıp anlatıyorsun, bu sefer de tam anlamıyla içini açmamış oluyorsun. Mesele de kafanda hala tam açıklığa kavuşmamış ya da bir noktadan kafanda yer etmiş oluyor. Sadece dert konusunda değil, hayatta genel olarak hepimizi rahatlatacak bir alıntı vardı Peyami Safa'nın Fatih-Harbiye romanında. Kaba taslak olarak da şöyleydi:
-Halbuki karşı tarafı tam anlamıyla dinlesek, ama kendi düşüncelerimizi, yargılarımızı ve eleştirilerimizi bir yana bırakarak dinlesek her şey ne güzel olacak.

Şu an var öyle bisıkıntım. Kimseye söyleyemiyorum. Hatunla ilgili.

öncelikle: Jay-z 99 problems : youtu.be

Sıkı bir yumruk gibi içimde tutuyorum.

Hatun problemleri? güldürmeyin.

Olay hatunla ilgili. Kendi de bilmiyor.

Var anlatmıyorum kimseye.

evet. söylemem. çekiyorum derdimi napayım...

valla anlattığın zaman genelde arkadaş kısmıysa yüzüne farklı konuşup arkandan dedikodu yapabiliyor. o yuzden çok yakının değilse güvenme. ailene anlatabilirsin kardeşine falan ona da anlatamıyorsan sürekli böyleyse ve kafana takıyorsan bence psikologa git büyümeden çöz derdini

Eğitimsiz tarafın erkek olduğu senaryoda kadının tahammülü, tam tersi senaryodaki erkeğin tahammülünden çok daha düşük bence.
Eğitimsiz adamın zengin olması durumu bu durumun istisnası ama, o durumda kredisi sonsuz gibi bir şey oluyor. Tabii bu sonsuz krediyi verecek profil de üç aşağı beş yukarı belli. O da aslında muhteşem bir eğitim hayatının meyvesi olmuyor genelde, o yüzden çok da vahim bir durum yok.

İlişkinin yürüyüp yürümemesi de tarafların beklentileriyle alakalı. Mesela yakın çevremdeki arkadaşlarımın büyük bir çoğunluğu mevcut veya olası sevgililerinden eğitim temelinden gelecek çok fazla şey beklemiyorlar. Sana bana belki çok önemli bir konu ama başkası için hiç mühim bir mesele değil yani.

Erkekler daha cok tolerans sahibi bu konuda. Kadin katlanamaz.

eğitim seviyesi ile cahillik seviyelerini bir tutuyorsak eğer (ki bu soruda bunu kastettiğini varsayıyorum) ilişkiler bir yerden sonra kopuyor gözlemlediğim kadarıyla. ilk birkaç sene idare edilebiliyor en fazla, ondan sonra taraflar kendi kabuklarına/çevrelerine dönüyor, ilişki bitiyor.

ancak şunu da belirtmeden geçemeyeceğim: eğitim seviyesi ile (hele ki üniversiteye girmenin aşırı kolay olduğu türkiye'de) cahillik arasında doğru bağlantı kurmak mantıklı değil. misal, iyi bir liseden (kadıköy anadolu seviyesinde bir yer mesela) mezun bir lise mezunu çoğu üniversite mezunundan on kat üstündür. şimdi o lise mezunuyla taşra üniversitesi mezununu bir tutmak mümkün mü? değil.

Annem üniversiteden dereceyle mezun, babam torna tesviye meslek lisesi mezunu.
Annem babamın neredeyse 2.5 katını kazanıyor.
30 senedir evliler.

Benim de kendimden daha az eğitimli erkek arkadaşım olmuştu.
Gayet mümkün yani. Kadınlar anca zenginse tahammül eder yorumu çok çirkin.

İstanbul hukukta okuyan çok yakın bir kız arkadaşım var. Ki bu arkadaşım neredeyse 1 kütüphane kitap okumuş bilgili entelektüel seviyesi bayağı yüksek birisi. Mevzu bahis sevgili ve eş olduğunda kendisi gibi kültürlü birikimli birini istedigini söylerdi. Sonra ne mi oldu? Lise mezunu olup babasının toptancı dükkanına bakan bir çocukla evlendi. Çocuk bilgi ve birikim açısından arkadaşımın tırnağı dahi etmiyor ama arkadaşim çok seviyor ve çok iyi biri olduğunu söylüyor. Çocuk için 3. Sınıfta istanbul hukuku bırakıp memleketteki üniye geçiş yaptı. 4. Sınıfa geçerken evlendi. Şimdi mutlu olduğunu söylüyor. 2015 te tanıştilar gecen eylülde evlendiler. Bu arada çocuk arkadaşimin eniştesinin kardeşi.

Kadınlar tahammülsüz bu konuda.

ben erkek olarak tahammülsüzüm bu konuda. cahil kadın çekilmiyor.

sevgilim beni taşıyabilecek biri olmalı' sözü kadınlar tarafından çokça edilen bir söz aslında. fakat tek koşul bu değil mesela aşağıda örnek vermişler kadın hukuk mezunu,entelektüel adam baba işi toptancılık yapıyor buradaki bahsettiğimiz adam muhtemelen erkeksi,kendi işini yapıp parasını kazanan,kendi hayatını ön planda tutup kadını merkeze koymayan,söz geçiren bir tip. burada kadını etkileyen bir çekim merkezi davranış var. bu davranış olduğunda sanırım entelektüel birikimin önemi kalmıyor.

eğitim, kültür farklılığı ilişkinin yürümesine engeldir tabi ki.

fakat lise hatta ilkokul mezunu biri, üniversite mezunundan çok daha eğitimli, kültürlü olabilir. diplomayı baz almak ahmaklık bu ülkede.

Erkek eğitim ve kültür olarak daha düşük seviyede ise kadınların %99'u için çok olumsuz bir şeydir ve bu işin tek oluru erkeğin zengin olması,kendi işini yapması vb.

Kadın eğitim ve kültür olarak aşırı düşükse güzellik aranıyor işin oluru için.

Gerçek dünyaya hoş geldiniz.

Boyle durumlarda iliski baslamiyor, sahsi fikrim.

erkekler tolerans sahibi tabii, tartışmasız. ben kendi eğitim seviyemden düşük biriyle birlikte olmak istemezdim. arkadaşlarımı düşünüyorum, onlar da öyle.

benim yürümedi

ölümden korkuyorum, çünkü hazır değilim
ölümden sonrasına inanıyorum
ölümü düşünüyorum, düşününce yapmam gereken bir çok eksikliği farkediyorum

Hayır
Evet
Evet, "oh ne güzel dert yok tasa yok" (tabi günahlarımız bağışlanırsa) diye düşünüyorum.

Hiç korkmuyorum, hatta arada sırada fani işlerden sıkılınca "komuşum amına ölücez nasılsa" diye kendimi avutuyorum :)

Sadece zamansız ölmekten korkuyorum, arkamda eksik işler bırakmak istemiyorum. Ama "benim işim 80'e kadar bitmez" demiyorum tabi ki :)

Bununla ilgili olarak (ölüm sonrası) aklıma gelen her ihtimalde de "o da olumlu, bitse de gitsek bari" diye düşünüyorum.

Eh, tabii ki içgüdüsel olarak ölüm anına ve ölmeye ilişkin bir korku var mutlaka.

çok korkuyorum.
inanmıyorum, yaşamdan öncesindeki yokluğa dönüş olacak sadece bence.
çok defa geliyor aklıma, nefesim daralıyor.

@john bloor: korkmuyorumla baslayip korkuyorumla biten bir cevap olmus. Olum de sanirim boyle birsey.korkmuyoruz gibi oluyor fakat insan o soguklugu dusununce mutlaka bir korku doluyor icie

hayır
hayır
hayır

hayatın pek bir önemi yoktur, ancak ondan başka bir şeyimiz de yoktur.

kendi ölümümden korktuğum söylenemez ama bazi seylerin yarida kalacagi dusuncesi biraz icimi buruyor. sanirim hayatim boyunca hep o his olacak icimde bi yerlerde. aslinda düşününce bu da çok mantikli degil, öldükten sonra yarim kalan şeylerin bi anlami olmayacak nasilsa. ölümden sonrasina da cok inandigimi soyleyemem. dogmadan öncesi hakkinda nasil fikrim yoksa öldükten sonrasi da boşluk olacaktir diye düşünüyorum.

Eh iste nasil bir olum olduguna bagli, acili bir sekilde olmekten korkarim, uykumda olmek dusuncesi o kadar korku yaratmaz.
Olum sonrasi tamamen belirsizlik benim icin, varligindan da yoklugundan da supheliyim.
Yani ara sira dusunuyorum, hatta intihara yatkin biri oldugumu bile dusunuyorum. Dusundugumu fark edince dusunmemeye calisiyorum, dusuncelerimden korkup.

1- Korkuyorum
2- İnanıyorum
3- Düşünüyorum. Şu dünyada yapmam gereken, yaşamam gereken şeyler var. Bunlar öyle ekstrem şeyler değil. Baba olmak, çocuklarımın büyüdüğünü görmek, sevdiğim memleketimde yaşayabilmek.. Bunları yaşamadan ölmek istemiyorum. İnsan dünyaya doymaz herhalde ama biraz yaşadıktan sonra ölüm de bir başlangıçtır bana göre.. Kalabalık yapmamak lazım, arkadan gelenlere yer vermek lazım :)

ölümden korkmayan yoktur heralde.
ölüm sonrası varsa da yoksa da o an düşünülecek bir durum.
çok fazla düşünmüyorum, sürekli düşünürsen ölürsün.

korkuyorum, inanıyorum, düşünüyorum dua ediyorum en sevdiğim yere gidecekmişim gibi mutlu olayım diye. tüm insanlar için. mevlana gibi düğün misali.

Ben ölümden hiçç korkmuyorum:)
Ama mümkün olduğunca uzun ve sağlıklı yaşamak istiyorum yani hemen gelmezse iyi olur :)
Ölüm sonrası derken; cennet cehennem reenkarnasyon vb şeylere inanmıyorum. Doğayla buluşacağız işte.. Kadavra bağışı yapma düşüncem var, gerçekleştirirsem tıpa katkının yanısıra öğrencilerin elinde şaklabanlık malzemesi olurum diye düşünüyorum. (bence sakıncası yok, dersleri ağır, sorumlulukları ağır biraz eğlensinler yavrucaklar)

Ölümü tabii düşünüyorum ama çok sık değil. Ayda alemde bir aklıma geliyor. Ölümle ilgili tek endişem arkada kalan evlatlarımın çok üzülmeleri. Bunu istemiyorum.

- Aktif bir korkum yok, bir hafta sonra öleceğimi öğrensem korkardım.
- Hayır.
- Evet, bazan her şeyin yok olacağı düşüncesinden kaynaklanan komple bir boşluk ve karanlık hissi, bazan da her türlü sıkıntının sona ereceği hissiyle bir rahatlama.

valla öyle tuhaf olay ki bu, sözcüklerle tarif edilmesi zor geliyor bana. mesela ölümden korkuyor musun dediğinde ne diyeceğimi bilemiyorum, zira öldüğümden haberim olmayacak ama şöyle diyeyim; hayatta kalmak, varlığımı sürdürmek istiyorum. bu yüzden şu yakın gelecekte ölmek istemem. kendi ölümümden ziyade çok yakınlarımın ölümü korkutuyor beni daha çok, çünkü o süreci ben yaşayacağım, üzüntüsünü hissedeceğim. kendi ölümümde his mis yok.

anlayabileceğin üzere ölüm sonrasına da inanmıyorum tabii, keşke inanabilsem.

Ölümden tabii ki korkuyorum.
Ölüm sonrasına normalde inanmıyordum ama baktırdığım bir faldan çok etkilendim. Söylenilenler tek tek çıktı, şu an metafiziğe inansam mı inanmasam mı kafasındayım.
Ölümü düşündüğümde toprak olup çürüyüp gideceğim geliyo açıkçası sadece aklıma. Geriye hiçbir şey kalmayacak. Sonra amaaan diyorum, geriye kalmayacak olan sadece ben değilim. Dünya da bi noktada yok olacak. İnsan ömrü şu evrende bir nefes alıp verme bile değil.

Ölünce bunun bilincinde olmayacağım için ölümden korkmuyorum, sonrasına dair bir inancım da yok. Beni asıl korkutan başkalarının ölmesi, bunun üzerine düşününce çok kötü oluyorum.

Dilde korkmuyorum diyorum ama yüzleşince korkmuyorum diyenin olacağına inanmıyorum.
Ölüm sonrasına inanıyorum ve bu yaşam tarzıma etki ediyor.
Ölümü düşünüyorum düşününce üzüntü duymuyorum aksine buradan kurtulacak olmanin verdiği huzur var. Tabi öte yandan diğer tarafta nelerle karşılaşacağımı bilememenin endişesi var.

ölümden korkuyorum evet. ayu gibi duygusal biriyim ve hiç yakınımı kaybetmedim. terk edilince bile az buçuk toparlanmam 1 sene sürüyor. bu acıyı yaşamak da, etrafımdaki insanlara yaşatmak da istemiyorum. hepsini geçtim, ben 30 sene sonraki şampiyonlar ligi finalini izleyebilmek, önümüzdeki kış yağan karı görebilmek istiyorum. öyle çok rafine, sofistike, efendime söyliyim göt göt zevklerim yok. yaşamaya bayıldığımı da söyleyemem, bazen düşüp wefad edesim geliyor. ama tek bir hayatım olduğunu biliyorum ve acısıyla tatlısıyla, dolu dolu yaşamak istiyorum. hani ölürken "tamam yeter artık amk hadi sktir git" desin insanlar benim için, gençti şöyle hayali vardı böyle karı götürecekti vs. diye üzülmesinler. isteğim o.

ilk paragraftan da anlayabileceğin üzere ölüm sonrasına inanmıyorum. o yüzden, adanalı serserinin de söylediği gibi, BU DÜNYADA UNUTULAN DEĞİL İZ BIRAKAN OLmaya çalışıyorum. tek bir roman veya makale yazsam, neblim 30 sene sonra birisi benim yaptığım bi işi görüp "vay aq ne güzel yapmış gebeş" dese falan bana yeter sanırım.

dünyaya kazık çakmak veya dünyayı değiştirmek gibi bir gayem yok. geldim ve gideceğim, bunun farkındayım. ama öyle mal gibi yaşayıp gitmeyeyim istiyorum, tek derdim o. ha bunun için ne yapıyosun dersen hiçbi şey yapmıyom, rastgele yaşıyom öyle. daha bugün aceleyle yola atladım diye araba biçiyodu mesela.

ama bana uzun süre yaşayacakmışım gibi geliyo, neden bilmiyorum. hani böyle "93 yaşında her gün mc donalds'tan yiyen ahlaksız it" tarzı haberler çıkıyo ya, o tarz bi herif olurum gibime geliyo. "iyiler erken ölür" diyolar, o yüzden her türlü ayak kaydırma ve şerefsizliğe de yatkınım, hiç öyle dünyalar tatlısı bi insan değilim. umarım 97 sene daha yaşayıp 120'de ölürüm diyorum şahsen.

buraya da not düşeyim: intihar ettiğime dair çok net, kesin bir kanıt yoksa bilin ki intihar süsü verilmiş cinayete kurban gitmişimdir. kılıçdaroğlu'nun adamlarından korkuyorum.

korkmuyorum.
inanmıyorum.
rahatlatıyor.

babam öldü mesela, ölümün kötü bi şey olduğunu düşünseydim muhtemelen asla uyuyamazdım.

korkmuyorum da, sevimsiz geliyor.
olum sonrasina degil de arasina inaniyorum, arada bir sey var sanki, yeniden dogmaya inaniyorum, ara bir yer, bir form var gibime geliyor, elbette emin degilim,
olumu sik sik dusunuyoum, anne baba vs sik sik aklima gelip senaryolar uretiyorum,
olum beni daha cabuk kararlar vermem, islerimi daha hizli yapmam ve surekli sikayet etmeme konusunda gizliden gizliye motive ediyor.

1) yapmak istediğim şeyler bitene kadar 'evet' , sonra korkmayı bırakacağım.
2) korkma
sadece toprağa gideceksin
sonra toprak olacaksın
sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine yürüyeceksin
oradan özüne ulaşacaksın
çiçeği özüne bir arı konacak
belki
belki o arı ben olacağım

3) hayır

kuran' ı kerim mealini okuyorum ve ona, allah' a, ahirete inanıyorum.

1- evet
2- hayır
3- düşünmemeye çalışıyorum

1-3) Ölümü günlük hayatta düşünmüyorum ama hatırlatıcı bir şey olursa korkuyorum. Geçen gün kan ve ilik bağışı için bir testler yaptılar; “İhtiyacı olan ben de olabilirim” diye aklımdan geçti, anlık dehşete düştüm.

Ölümden çok korkuyorum, hatta sadece ölümden korkuyorum. Deseler ki “En sevdğin on kişiyi öldüreceksin, sana bin yıl bizden”, oynaya oynaya kabul etmem ama “Yapmam gereken bıysa, yapayım” diyekabul ederim. İyi ama kısa yaşamaktansa uzun ama dandik yaşamayı tercih ederim. Nefes almayı o derece seviyorum ama günlğk hayatın koşturmacasında aklıma gelmiyor.

2) Sonraki hayata, “yalan dünya”ya, sevdiklerimle yeniden buluşacağıma inanmıyorum. Bu dünyada artık 30-40-90 ne yaşarsam o.

Cevap 3 mü?

Evet tamsayı.

Evet. Cevap 3. Nasıl buldunuz?

resmim.net

Zamunda

torrentleech/zamunda.

zamunda
piratebays

bazen rarbg, kickass falan da bakıyorum

spark yayıncılı fimler güzel oluyor yaklaşık 5 gb falan oluyor ortalama bi film ve görüntü kalitesi ses falan da iyi baya

Zooqle

yts(nokta)am

Ekonomiye geç. Politikada ilerde master yap.

İkisi de bilim değil, ekonomiye geç güzel iş bulur sağlam para kazanırsın, başarılı bir öğrenci olursan tabii ki. Master'ı da siyasette yapma MBA yap.

Edit: Siyaset bilimi de bilim, yersen. Piyasa ne isterse onu söyleyen bilim dalı olmaz.

Ekonomi bilim dalıdır yalnız. Politikayı bilmiyorum ama iktisadın önü daha açık. Yine Boğaziçi'de okuyacaksan iş bulma şansın zaten yüksek. Boğaziçi'de okumayacaksan da yine İngilizcesi en az Boğaziçi kadar iyi olan bir okula git. Olmazsa da Koç, Galatasaray, Sabancı gibi yerlere gitmeye çalış.

matematikten korkmuyorsan kesinlikle gec. politikadan secmeli ders vs. alip o istegini de giderebilirsin. coursera'dan suradan buradan dersler alip okuma yapip da ogrenebilirsin. iktisat derecesi cok daha ise yarayisli olur. akademisyen olmayacaksan da politikadan master yapmak hemen hemen herhangi bir ise yaramaz, tabi bi sonraki asama.

ben her turlu bogazici'ni birakip galatasaray'a gitmezdim bu arada. sabanci ve koc ok

iktisat iş imkanı açısından çok daha iyi bence. ha diyorsan ki boğaziçini bırakabilirim, o zaman puanın hukuk falan tutuyorsa geç başka üniversitede oku. iş imkanı açısından kendini sağlama almış olursun.

Politika mezunu arkadaslaeimin bi cogu ekonomi mezunlariyla ayni isleri yapiyor. Gerci okul oncesi okuyan bir arkadasim da marketing sektorundeydi en son :D

Ekonomide daha rahat olacagini dusunuyorsan oraya gec. Mezun oldugun bolumden bagimsiz, universitede kendine ne yatirimlari yaptiysan mezun olunca o alanlarda calisiyorsun.

ekonomi.

kesin geç. kararsız adamdan manager olmaz bari uzman olursun ekonomide.

Güzel.

Model güzel fakat renkler çirkin.

güzel

www.1v1y.com
Farklı renkte , aynı model
İkisinden hangisi sizce ?

Daha bugün aynı modelin değişik rengini aldım. Dış çerçevesi altın sarısı içi mavi olanından. Çok ama çok şık bir saat. Model çok güzel ama renkleri bence de bir gözden geçirin.

ikinci attığın daha iyi.

www.1v1y.com
Skagen markasını öneren arkadaşım bu model de fena değil aslında . çok kararsız kaldım şimdi

Herkeste olan bir model artık ve pek hoş değil

güzel fiyat da uygun gibi

model guzel. ayrica siyah candir...

ikincisi daha hoş +1

ikinci daha iyi. birinci her yerde var artık.

saati beğendim. turk telekomda bu site üzerinden 100 tl üzeri alışverişe 10 tl indiirim var. donanımhaber bildirdi...

Orijinalliğine nasıl güveniyorsunuz bunların?

Harika olmuş emeğinize sağlık :)

küçükken arkeolog olmak isteyen biri olarak çok beğendim, elinize sağlık. eşe dosta dağıtıyorum, mail adresi de ekleyin bence, basım konusunda size ulaşmak isteyen için kolaylık olur.

Bayıldım!
Özellikle bilgi verici yazilar olmasi harika olmus. Elinize emeģinize sağlık.

Çok güzel ya ellerine sağlık. Hemen kızım için indireceğim.

Mail adresimi buraya yazip spam yuvasina donusturmeyeyim ama bana da mail adresime de linkten kolaylikla ulasabilirsiniz. twitter.com

Ay begenmenize cok sevindim. [kalpli goz smaylisi]

Cok guzel olmus. Ellerinize saglik. 23 aylik oglum icin indirdim hemen.

Emeğinize sağlık! Ben de çevremdeki çocuklarla paylaşacağım.

biz değil de, çocukken hatırlıyorum, komşunun torunu gelip "x teyze, anneannem varsa 4, yoksa 2 tane ekmek istedi" demişti. bence komik.

istiyorum. onlar da benden istiyor. en son konserve acici istedim, yoktu. ilac istiyor, karanfil istedikleri oldu, kedi mamasi verdim, ben ekmek istedim bi aksam. yaptigimiz yiyeceklerden de ikram ediyoruz. guzel sey komsuluk. illa ki apartman teyzesi olmak gerekmiyor bunun icin.

Komşulardan biri için internetten kedi maması siparişi veriyorum. Onun dışında ne benden bir şey isteyen oluyor ne de ben kimseden bir şey istiyorum. Birkaç defa soğan lazım olmuştu. İsteyebileceğim biri olsun isterdim.

Eski binamda komsulardan baya bir sey istemistim, ufak tefek tuz gibi seyler (pazar gunleri tum marketler kapali yasadigim ulkede)

Bir de elektrik supurgem bozukken elektrik supurgesi istemistim :D

Ben apartmana yeni taşındığımda tornavida lazımdı. Yanımda bana yardıma gelen arkadaşım apartmanda gördüğü insanlara “pardon, komşu musunuz?” diye sormuştu, hala aklıma geldikçe gülüyorum.

Ben bir şey istemedim sessiz olmaları dışında.

Ben evde yokken gelen kargomu teslim almalarını rica etmiştim başka da bi şey yok

Evet istiyorum

istiyorum. ketçap.

2 bloğu bulunan apartmanda yaşıyoruz, yapıldığı ilk günden beri. normalde 2 binadakilerle de aile gibiyiz ama yan binadan çok taşınan oldu, artık takip edemiyoruz gasdgfdaasd. şuan oturduğumuz bina tam bir aile gibi. evimizin yedek anahtarı sürekli 1 ya da 2 komşumuzda bulunur, onlarınki de bizde. annemler/komşular sürekli birbirini kontrol eder zaten hastalanan eden var mı diye. yemek yapsak bir tabak komşuya gider, ben de arada instadan gördüğüm değişik tarifleri dener götürürüm, "ulan bu eleman bizi bigün zehirlicek ama hadi hayırlısı" diyip gülümserler. çoluk çocuğa zaten bakılır,emanet edilir. hastaneye veya otogara gidecek varsa arabayla götürülür. toplanıp tarhana yaparlar, reçel de yaparlar. öyle işte.

Üniversitedeyken hostes olan komşumdan 2 gecede bir şeker isterdim......... :)))

o da sağolsun verirdi.

30 yasindayim hicbir sey istediğimi hatirlamiyorum. Tanımıyorum zaten hicbirini, apartmanda kim var kim yok bilmem. Evcil biri degilim.

ohh başıma gelen şeyi anlatabileceğim bir yer çıktı. aylardır bir yere yazasım var bu saçmalığı, kısmet burayaymış.

öncelikle evet, ben isterim, benden de isterlerse seve seve veririm. ofiste yan komşumuz çok iyidir mesela. misafir gelir kahve bitmiştir, hop gider kahve alırız. onun şekeri biter, gelir şeker alır. 2-3 günde bir şarj aleti alışverişi olur. para üstü çıkışmaz, gelir para alır, akşama getirir geri verir.

eski evimizde de bu kadar olmasa da yan komşulardan isterdik, isteyene verirdik. 11 sene yaşadık o apartmanda.

eylül ayında taşındık. yine aynı mahalle içinde. yobaz bir mahalle de değil ha, ankara öveçler. nakliye firmasının 7 elemanı ev taşıyor. kayınvalidem de bizde.

bir gün önce konuştuk, öğlen pide söyleyelim çocuklara dedi. dedim anne onlar her gün pide yiyordur zaten, her gittikleri yerde pide söylüyorlardır. başka bir şey söyleyelim. dur o zaman ben yemek yapayım dedi. taşınma günü etli nohut yapmış getirmiş, bi de pilav için bulgur, yağ falan almış. pişirdi pilavı, tuz yok. yani var da amk kimbilir hangi kolinin dibinde. her şey üst üste zaten. bi tutam tuz için de gelirken almamış marketten. kolileri de deşmedik daha taşınma bitmeden.

karşı komşunun kapısını çaldı, eline de kağıttan külah yapmış, "kızım varsa bi tutam tuz verir misin, yeni taşındık, tuzu bulamadık, nakliyecilere yemek" falan diye, karşıdaki kadın ne dese beğenirsin? "ben yeni evliyim veremem" demiş. tövbe estafurullah göt istedik sanki, tuz lan tuz altı üstü, bi tutam tuz. kadıncağızın nasıl gücüne gitmiş, bütün gün zor tuttu kendini ağlamamak için. bizde de yok dersin, kalmadı dersin de "yeni evliyim veremem" neymiş lan?

"tuz gibi basit şeyler" demişsiniz ya, haldır huldur taşınma telaşında yeni evli olduğu gerekçesiyle bi tutam tuzu esirgedi lan kadın bizden. 7 tane nakliyeciye tuzsuz yemek yedirmemek için kadın kalktı bi tutam tuz için taa markete gitti, paketle tuz aldı geldi.

yine lazım olsa gider marketten alırım, tuzsuz yerim, ne bileyim başka komşudan isterim belki ama bu görgüsüz eşşeklerden çöp bile istemem daha. ama gelir isterse de veririm, az insanlık görsünler.

Karşı komşu selam vermiyor ne tuzu, sekeri

Evet istiyoruz. Yumurta, yoğurt, kahve, baharat vs. Karşılıklı isteniyor ama. Zaten birbirimize anahtarlaarımızı bırakan insanlarız.

bizim karsi komsuyla tasindigimizdan beri gunaydin merhaba harici muhattabimiz yok. onu da biz demesek demicekler nerdeyse.

Oral sander-siyasi tarih
Tanil bora -cereyanlar

20.yy'da Dünya siyasi tarihi için, Marksist/eleştirel bir bakış açısı da bulunsun: Eric Hobsbawm - Aşırılıklar Çağı.

Ataturk, Founder of a Modern State - Ali Kazancigil, Ergun Ozbudun (1981)
Yanlis Cumhuriyet: Ataturk ve Kemalizm Uzerine 51 Soru - Sevan Nisanyan (2008)

türkiye o izni SAA'yı çiğnememek kaydıyla aldı ama.

Halk sindirilmiş durumda, sesini çıkardığı anda vatan haini ilan ediliyor o nedenle kimsenin sesini çıkarmaması normal. Onun dışında Türkiye Suriye'ye girerken Rusya'dan izin aldı o nedenle girebildi, yoksa zaten giremezdi, bunun için nasıl anlaşmalar yapıldı bilmiyorum, zaten bu olay için savaş değil de bölgedeki terörist yapılanmalarına karşı bir harekat diye yumuşatıldı olay, durum böyle biraz.

attila insanlar ölürken espri yapmaya devam et, evrim senin genlerini doğruluyor, ghaklısın aynı bir tek hüceliyi de galip kıldığı gibi bu adaptasyon savaşında.

"tomom" ay ne şirinsiniz allahın cezaları.

kimsenin toprağına göz diktiğimiz yok. sınır güvenliğimizi sağlamamız gerekiyordu. Dibimizde kürdistan kurulmasına izin verecek değiliz. Muhalefet olmanın da bir sınırı var. Akp'ye bir kere bile oy atmadım ancak bu politikada erdoğan'ın yanındayım.

Sınırımızda devlet kurma derdine düştüler, topraklarımıza bomba düşüyor siz ne işimiz var orda diyosunuz:) hadi kardeşim yallah afrine orda savun topraklarını.

ırak'ın kuzeyi gibi olmasın suriye'nin kuzeyi diye saçmalıyoruz!

esad çakı gibi duruyor orada, ülkesini koruyor aynı Atatürk gibi mi :)) ülkede bilmem kırk türlü grup, millet, ülke var ve bunu diyorsun.

utan diyeceğim ama yok, nafiledir.

öncelikle hükümet yanlısı değilim çoğu siyasetini de doğru bulmuyorum ancak bakış açını yanlış buluyorum. Terör dış kaynaklarca besleniyor bu gerçek, bu desteği insanlıkla güzel sözle kırmak bu noktadan sonra mümkün değil, adam silahlanıp gelip beşiktaş'ta, havalimanında bomba patlatıyor hepimizin ailesinden insanlar ölüyor, çoğu terör örgütünün kaynakları yuvaları belli bunları bertaraf etmezsek daha büyükleri ile mücadele etmek zorunda kalacağız.

Bu sebeple afrine yapılan operasyonu ben geç kalmış bir hareket olarak görüyorum. Hatta aynı hareket kuzey ırakta pkk kamplarına da uygulanmalı diye düşünüyorum.

attila, tc'de de kırk türlü grup vardı ama yine de istiklal savaşımızı verdik.

mesele, olay bu zaten. suriye ise bu mirası bizden daha iyi devraldığını gösterdi.

utanması gereken sensin ama farkında bile değilsin.



diğer herkese:

bugüne kadar ki her türkiye girişimi suriye'de rusya'nın da aracılığıyla denetim altındaydı.

abd'yle görüştükten sonra eset eset diye gezindiklerinde ortada başka bir numara döndüğü ihtimalini göz önüne almanız gerekir.

yoksa bu muhabbeti herkes tersine konuşuyorken yapan bendim zaten merak etmeyin. rus haberlerini takip ediyorum zira, o jeti bunlar vurmadı diyen de bendim mesela, darbe girişimi sahne değil diyen de bendim.

lütfen dikkatli okuyun ve anlattığınız şeyleri zaten hesaba kattığımı görün. onu gördükten sonra "sana katılmıyorum bence durum aynı ilerliyor" derseniz anlarım. belki anlaşmayız ama cevap vermiş olursunuz.

Afrin mafrin umurumda değil de yahu Suriye de adam olsun da sokmasın başka ülkeyi o zaman, bu işler böyledir. Şimdi diyelim bizim canımız Yunanistan'a girmek istedi, girebilir miyiz? Giremeyiz. Suriye'ye niye girebiliyoruz? Çünkü ülke mülke yok ortalıkta, güçlü değilsen girerler de dalarlar da.

kompisko ben senin aklının almayacağı kadar vatanı sevmesini bilen biriyim hiç merak etme. kendi vatanımı sevdiğim için suriye'yi de sevebiliyorum. emperyalistlere karşı savaşan her ülkeye sempati falan duyabiliyorum. çalış üzerine bence. oldu mu kompişko.

@doxanikee, senin suriye'de olmamızı beğenmeme sebebin nedir peki, kürtçü olman dışında? gerçekten merak ettiğim için soruyorum. niye girmemeliyiz yani, güneydoğu sınırı hallaç pamuğuna dönüp de bütün teröristler istedikleri gibi girebilsinler ve hatta abd destekli ülke kursunlar, sivil-asker demeden binlerce türkü öldürüp başımıza bela olsunlar diye mi?

"hayır ben türkiye cumhuriyetini ve bu ülkenin insanlarını düşünüyorum, bu yüzden yanlış diyorum" diyorsan fikirlerini paylaş lütfen, gerçekten dinlemek isterim çünkü. farklı bir bakış açısı.

Suriye kendi topraklarini koruyamadigi icin olabilir mi? Elin amerikalisi, rusu bile kaygi duyuyor gidisattan mudahale ediyor. Sen en buyuk dusmanin pkk ypg ye sinirina kadar müsaade edersen bi 5-10 sene sonra guclenirler kafana roketi yersin.

92, ben o ulusalcı tiplerdenim, görüşlerine de aşinayım, hiçbirine de katılmıyorum.

benim derdim kendi ülkemin toprak bütünlüğünü önemsediğim kadar suriye'ninkini de, her devletinkini de önemsemek.

ben ülkeme ne olmasını istemiyorsam, başkasına da olmasını istemiyorum ve toplumumuzda bu vicdanın olmayışını yadırgıyorum.

yoksa maalesef, kürtleri temsil ettikleri iddiasıyla kukla ülkenin sermayedarları olmayı planlayan abd silahları ve armalarıyla biji obama diye dolaşırken, ışid'in kırım yaparak boşalttığı yere, zımni anlaşma içerisinde demografi değiştirmek için dolduran bütün bunları yaparken che guevara ayaklarında cemo söyleyen tipleri insan yerine bile koymuyorum.

onlar ortadoğunun lanetidir. üç otuz paraya ortadoğunun rönesansını satan adamlardır. yüzyılalrdır böyle.

esad'a öyle hitap edebilmek için gerçek bir abd sevici olmak lazım. israil sevici. istediğini sev de ben de istediğimi sevmeyeyim.

ayrı ayrı cevap vermediğim arkadaşlara sorum şu: bu sefer ki girişimde fırat kalkanı'ndan farklı olarak başka -alttan alta- ilerleyen gizli bir gündem sezip sezmediğiniz?

ben bu sefer korktum. öncekilerde korkmamam için her sebep avrdı. ama bus efer alarm oldum.

@imelih, suriye'ye suriye topraklarını korumak için giriyoruz. bu gülünç bile değil acınılası düzeyde facia bir şey. üstte bahsettiğim zırvalıklardan bile zavallıca.

sınır güvenliği tehlikeye girerse yunanistan'a da gireriz. zamanında kıbrıs'a nasıl girdiysek her yere gireriz. sizin gibilere rağmen hem de. bu ülkeyi küçümseme huyu da yeni peydah oldus anki emperyalist devletmişiz gibi. demek ki 1936'da yaşasaydınız ne gerek var canım hatay suriye'nindir onlarda kalsın diyecektiniz. babadan oğula nesil bunlar dedikleri bu olsa gerek.

kompişko neyi anlamıyorsun biraderim sen? benim gibiler ne demek ya?

ben bu seferki giriş diğerleri gibi değil, diyorum. bir şey biliyorsan onu söyle, tüm dikkatimi vererek okuyacağım.

bu sefer işin içersinde abd ile anlaşmış olma ihtimali var. yani kendimizi korumakla kalsak tamam ama başka bir ülkeyi parçalama eylemi söz konusu olabilir.


çünkü suriye ordusu'nun ta kendisini vurduğumuz söyleniyor. bu farkı anlayabiliyor musun?


haber kaynağı olarak yalanlayan bir şey varsa inan bana içten bir gönül rahatlaması umarak okuyacağım.

bu bir ajan provokasyon haberiyse bu arada, o zaman uluslararası şekilde başarılı olmuş bir haber denebilir.

bana vatan haini diyenlerinin alnını karışlarım, provokasyon yapmayın.

haber SURİYE ORDUSUNUN VURULDUĞU yönünde.

ne sınır koruması ya? haber yalansa yalan deyin de bana sakın yafta yapıştırmaya kalkmayın. kimsiniz lan siz?

yurtta sulh cihanda sulh ne demek süşündünüz mü, the right to sovereignty ne demek biliyonuz mu? nesiniz lan siz? aaaaaaa

HAH alın şimdi haber geldi:

"halep'ten gelen terör unsurlarının REJIM BAYRAĞI çektiği" düşünülüyor.

oldu mu?

yani bu son haber doğrusysa bizim askerlerimizin hepsi Esad'a çatmadıkları için kiminize göre vatan haini. abi nasıl insanlarsınız ya.

bu harekata karşı çıkanlar yarın ülkeye sınır ötesinden saldırı olduğunda 'devlet nerede' diye bağırmaya başlayacak ama -teröristte insandır diyen- aynı kitledir. hiçbir şeyi beğenmeyen, memnun olmayan; pkk tarafından güdülen kitle tam bu kitledir. kötü huyludur.

Hiçbir güç beni rte'nin bu operasyonda sınır güvenliği denen, 10 küsür yıldır folloş olmuş, folloş okurken kimsenin sesini çıkartmadığı, yol geçen hanına izin verilmiş bu tabiri ilk plana koyduğuna inandıramaz. Yahu bu adam dış politikada bu ülkenin yararına ne yapmış? Hangi askeri müdahale ülkenin lehine sonuçlanmış ki bu seferkinden umutlusunuz?

3-5 teröristi vurup milliyetçi gruba gaz vermekten başka hiçbir stratejik artısı olmayan bu eylemi desteklemek için çok naif olmak lazım. Afrin'i teröristlerden "temizleyince" terör sorunu çözülecek mi, cidden inanıyor musunuz buna?
Yapılacak ilk hamle bu mu yani?

Kanayan parmağa kan dursun diye tütün basmak gibi. Kan durur belki ama o yaranın mikrop kapması, sonrasında tütünün temizlenmesi gibi işi daha zahmetli hale getirecek. Sorsan mehmetçik de mehmetçik, bu kadar kolay mı askeri ölüme göndermek. Savaş karşıtlığı değil bu, ülkeyi kafasına göre yönetenlerin karşısında durmak.

attila beni konuşturtuyorsun.

sen bana 2007'de pkk ile oslo'da gizli anlaşma imzalayanın kim olduğunu bir söyle, ben de sana vatan öyle sevilmez böyle sevilir demek zorunda kalmayayım.

kim diyarbakır'ı star yapmaktan, eşbaşkan olmaktan bahsetti?

insanlara sonsuz kere kandırılma hakkı tanıdığınızda ülke mi sevmiş oluyorsunuz?


bizim Afrin'deki faaliyetimiz Suriye'ye rağmen olmamalı. Suriye ile beraber olmalı.

yoksa bir gün Suriye de bize rağmen davranır.


bakın ilk haber doğruysa biz suriye'yi sırttan bıçaklamış oluyoruz.
eğer provokasyon ve yalan bir haber olduğu doğruysa, biz suriye ile beraber ordayız demektir, sorun yok.

bu nüansları önemsemeye başlasanız iyi olacak çünkü bunlar nüans bile değil dev çizgilerle ayrılan, farklı niyetler belirten durumlar.

kendini koruymakla işgalcilik arasındaki fark öyle dev bir fark ve ben haklıyım ki bunun provokasyon olduğu haberlerini veriyorlar şimdi. sizin gibi gazlamacıların aslında kim olduklarını bazen merak etmiyor değilim.

mesela ben ortalığı bölmek isteyen biri olsam aynı ülke korumayı senin yaptığın gibi başka ülkeyi parçalamaya falan eşitler ve millete tiksinti saçarım. ayrılıkçı bir troll olarak işimi tam manasıyla yapmış olurum.

hani 70lerdeki sözümona ülkücü ajanlar gibi. sonra yaşar okuyan 2000lerde gelir günah çıkarır falan. zamanında böyle trollere inanmıştır çünkü.

@Bruce+1

Aslında Fırat Kalanından bağımsız düşünmemek lazım bunu. Hala Fırat'ın batısındaki oluşumlara müdahale ediliyor. Menbiç de keza öyle. Henüz oraya müdahale olmamış olması, olmayacağı anlamına gelmiyor. Kaldı ki burayla da kalmayıp, Fırat'ın doğusu da var daha. Kuzey Irak'ta yapılan hata Suriye'de yapılmamalı.

Bir başka devletin topraklarına, o ülke askeri dışında bir birlik ile operasyon düzenlemek kağıt üzerinde gözüktüğünden çok farklı bir eylem. Öncelikle müdahaleyi birlikte gerçekleştirdiğin birlik, yerel. Yani yabancı bir unsur ile işgal değil, yerel halka destek. Haline eğer işin bitince çıkarsan, ister iç savaş çıkarmak de ister terör de işgal kategorisine girmiyor. Ne olarak tanımlanacağı ise nasıl sonuçlanacağına bağlı. Tarihi kazananlar yazar. Atatürk başarısız olsaydı, Mustafa Kemal isyanı adıyla o tarihi işleyip, dahili bedhah olarak anlatacaktık.

Bir diğer konu ise müdahale ettiğin grupların Suriye devletine bağlı olmaması ve asker yığdığın bölgelerin Suriye kontrolünde olmaması. Durumu meşrulaştıran bu. Mesela bundan yıllar önce yine PKK Suriye'de yapılanma içinde ve Türkiye'ye saldırılar düzenliyorken, Abdullah Öcalan orada gizleniyorken yine aynı şekilde girmek istesen, aynı şekilde güçlü elin olmazdı. Çünkü aynı örgüt, aynı yerden saldırıyor olsa da o yer, o sırada bahsettiğin egemen devletin hakimiyeti altında. Yaptığın müdahale Suriye devleti ve ordusu ile koalisyon içinde olmazsa savaş oluyor. ABD ya da Rusya değilsen paçanı kurtarabileceğin bir şey değil o. Tabii o da çok karşı çıktığım bir şey değil. Benim ve vatandaşımın güvenliği, tehlikeyi engelleyemen ya da engellemeyen ülkenin egemenlik haklarından daha önemli. Örnek vereceksek Kıbrıs harekatı.

Şu harekatı Suriye ile ortak yürütüyor olmak daha mantıklı geliyor ilk bakışta. Eğer yanlış anlamadıysam, senin de takıldığın operasyonun yapılması değil, öso ile yapılması. O da şurada sorum teşkil ediyor. ABD ve Avrupa ülkeleri genel olarak Esad'ın zamanının dolduğu kanaatindeler. İŞİD'e yönelik ortak bir harekat var ama bu sorun ortadan kalkınca, Esad da gitmeli diye düşünülüyor. Rusya sadece Esad'a yakın duruyor diyebiliriz onun da yakınlığı tartışılır. Türkiye de gerek küresel politikalar gerek Esad'ın YPG/PYD ile olan tutumu gerekse mezhepsel sorunlar var o sorunlara bağlı sorunlar sebebiyle Esad ile aynı safta değil. Haliyle ortak operasyon güdülmüyor. Muhtemelen Esad devrilmiş ve yerine Türkiye'yi de (öncelikle ABD ve Avrupayı tabii ki) tatmin edecek biri gelmiş olsaydı, şu an aynı harekatın Suriye ordusu ile birlikte yapıldığını izliyor olacaktık.

Ayrıca muhalif olmak salt düşmanlık yapmak demek değil. Deniz Baykal stili hükümetin Her ak dediğine kara demek ya da AKP stili ile muhalefetin her an dediğine kara demek akik bir ülke yönetim sistemi değildir. Çok saçma beklentileriniz var. Bir diğer şeye de ülke içini temizleyip, sonra dışına bakma isteğine yönelik olarak değinmek istiyorum. Sivrisinek problemini sivrisinekleri öldürerek değil, bataklığı kurutarak çözersin. Sen istersen 1 milyon sivri sinek öldür, evin tertemiz olsun. Yandaki bataklığı kurutmazsan, 1 ay sonra bir 1 milyon daha öldürmen gerekir.

"RTE'nin ülkeye ne faydası oldu, o zaman sorgusuz sualsiz buna da tamamen karşı çıkalım" bakışı da komik. Yani bu bir argüman olmamalı. Bu bir fikir, bakış açısı sadece. "İnsanların dişleri var, kedilerin de dişleri var. O zaman insanlar kedi." demek ile aynı felsefik derinliğe sahip. Evet ben de RTE'nin ülkeye faydası olmadığını, hatta ülke itibarını ve dış politikasını Bu hale düşürmeseydi şu operasyona belki ihtiyaç duymayacağımızı ya da duysak da farklı şekilde gerçekleştiriyor olacağımızı düşünüyorum ama Suriye'deki operasyona yönelik bakışım bundan ibaret değil. Yukarıda yazdım mesela bazı fikirlerimi ve sebepleri. 3 5 milliyetçi gazı almak ya da 2 3 oy almak için sınır dışına, ABD ve Rusya'nın arasına ordu sokup elini kolunu sallayarak keyfi operasyon yapabileceğimizi düşünmek işe bambaşka bir şey. Merak etmeyin o kadar güçlü değiliz. Zaten kafamıza göre öyle operasyon yapabilecek kadar güçlenseydik bu 15 yılda, ne kadar başarısız dış politikamızın olduğuna dert yanmak yerine, ders veriyorduk.

Nawar, bataklık tam olarak afrin mi? Değilse başka hangi kentlere girilmesi lazım? Türkiye'nin o bataklığı askeri operasyonlar ile temizlemesi mümkün mü? Eğer o gücü varsa bile o bölgedeki teröristlerin tamamını öldürmek için sırf yerel yönetim kuvvetsiz diye o bölgelere operasyon yapmasının politik açıdan faydalı olacağını düşünüyor musun? Tüm bunların tamamen Türkiye'nin kontrolünde yapılabileceğinden emin misin?

Tayyip'e güvenmemek çok net bir argüman, hatta en temel argüman. Yapılan eylemi tamamen meşru olsa bile desteklemem çünkü ilk bakışta ülkeye faydası görünse bile eminimdir ki o fayda sayesinde bu adam güçlenecek ve fırsatı kendi için kullanacak. Bunun gibi normal şartlarda ülke için faydalı olabilecek bir sürü fırsat tayyip tarafından suistimal edilmiş, neticede ülkenin zararına sonuçlar doğmuştur. Bu seferkinin de farklı olabilmesi için hiçbir sebep göremiyorum.

@nawar: ya ilginç şekilde yaptığım ayrıma dikkat eden çok az insandan birisiniz ama o zaman da son iki paragrafı yazmanıza gerek duymanız için ne yapmış olduğumu sorguluyorum.

"Yaptığın müdahale Suriye devleti ve ordusu ile koalisyon içinde olmazsa savaş oluyor."

Bu söylediğiniz benim bütün soruma temel olan kabuldür zaten.

Fırat Kalkanı'nın devamı gibi gördüğüm bir operasyon için bugün bir-iki saat evvel yapılan ve dünyaya servis edilen provokatif haberi sanırım fark etmediniz.

Ben normalde bu haberleri yemem ve önce bir beklerim. Ama Suriye Ordusu da bölgede hakikaten bulunduğundan bizimkilerin Suriye Ordusu'na saldırdığı haberi epey gerçekçi göründü.


Ama bakın mesele şu. Sonuç itibariyle pratikte şu an için bir değeri kalmasa da ilerisi için alarm edici cevaplar almş oldum.

Sizin yazdığınıza gelince. Konjonktür çözümlemenize yarı yarıya katılmıyorum:


Sadece Esad değil, Türkiye'nin doğusunda olup Avrasya Paktı vb. örgütlenmelere dahil olan hiçbir ülke Beşar Esad karşıtı değil.

Bu gördüğünüz ABD'nin süregelen anti-Baas operasyonlarından sadece bir tanesi.

Esad'ın diktatör olduğu hikayesi ise daha önce başka isimler için duyduğumuz aynı yalanın lacivertleri içinde bir ton yalnızca.

Buna katılın katılmayın, sonuç olarak kendi bütünlüğünü isteyen bir TC Beşar Esad ile, sandığınızın aksine, anlaşmak zorunda.

Çünkü kaçırdığınızı düşündüğüm nokta şu: Zaten bu bir yeniden hizalanma savaşına dönüştü.

Rusya, Çin, Suriye, İran ve artık içine Almanya'nın da kısmen bile olsa katıldığı ülkeler, çoğu eski Bağımsızlıkçılar harekerine ait Asya ülkesi Esad'ın yanında ve Atlantik'in karşısında.

Zamanı gelince bizden atmamızı bekledikleri diğer adım NATO'dan çıkmamız. Doğru bir zamanlama ile yaparsak harika olacak zaten.

Yani TC ittifakları değiştiriyor şu sırada ve bu tarz dezenformasyonlar yüzünden durum gizli bir gündemimiz varmış gibi okunuyor ve zaten haber doğru olsaydı durum aynen bu manaya gelecekti.

Kürtçülerin faşo demeye bayıldığı ulusalcı bir şahıs olan ben kendi insanıma eylemlerin diplomatik düzeyde ifade ettikleri farklılıkları anlatmaya çalışırken bu kadar düşman gibi algılanmamalı, bu kadar zorlanmamalıydım.

Olabilir. Ancak Esad'ın gitmesi savaşı ABD ve İsrail tarafının alması demek. Bu alttan alta üçüncü dünya savaşının ta kendisi zaten. BM'den IMF'ye, AB'ye bütün ittifakların ve kurumların bir Asya karşılığı oluşturulmakta.Sanıyor musunuz ki bu ittifakın bir de ordusu olmayacak, NATO gibi?

Bir kuklalıktan diğerine koşmaktansa, aksine, yeniden bağımsızlığımızı elde etmenin bir fırsatı doğmakta. Yalnız bu fırsat komuşu ülkelerle çıkar ittifakları kurmaktan ve sınırlara saygı duymaktan geçiyor.


Yunanistan'dan bahsediliyor ya. Burada bunun reklamını yapan adamlar o adaları gidip tek tek verenler zaten. Biz aslında başımıza ördükleri bu çorabın onda birini geri söktükleri, onu da kendi çıkarları adına yaptıkları için bu adamlara müteşekkir olmamalıyız. Bu bir yana, ben elbette söz konusu kişi Erdoğan bile olsa kendi ülkesini koruyan insanı desteklerim ama bu doğru bir şekilde olmak zorunda.

Ben dayanamadığım bir insanı böyle savunmak zorunda kaldım zaten. Darbe girişimi sırasında bana AKP'li muamelesi yapan vardı, örneğin. Yahut iç politikasını desteklemesem de Suriye'de iyi gidiyor dediğim olmuştur.

Ancak ABD ile görüşmeden sonra Eset Eset diye çıktığı zaman siz artık bunun ancak birkaç anlama gelebileceğini anlıyorsunuz.

Sizin anlayacağınız şu an Suriye'de doğru yaptığı şeyler varsa istediği için değil, köşeye sıkıştığı için. İşte acıklı gerçek bu. Şu an bu ülkenin şansı yaver gidiyor yani, yoksa gerçek bir sahip çıkanı kesinlikle yok. Zira meclisteki her ama her parti başkanı bu oyunun içinde. Slotlar muhalif görünümlü olup muhalif olmayan (kastım salt hükümet değil, 1950'den beri hizmet ettiğimiz ülkeler) adamlarca işgal altında.

Burada kaçan şey bir farkındalık momentumu. Suriye'de durum haberdeki gibi olsaydı, halkın Kuvayi Milliye reflekslerinin çok yıpranmış olduğuna delalet olacaktı bu. Benim öfkemin, korkumun altında yatan şey bu. Çünkü biz Suriye ile itediğimiz kadar reddedelim, aynı toprağın ülkesiyiz ve bir anlamda kader ortağıyız ve aynı bağımsızlık hareketlerine imza attık zamanında. Halkın Suriye'ye daha fazla kalıcı zarar ihtimalinden korkması lazım geliyor yani, örneğin zamanında yaptıkları gibi, oradaki camide namaz kılmak gibi korkunç fetih heyecanlarının aksine.

eklemeyi unuttum: Evet ÖSO başat güvensizlik sebebidir ama Tayyip Erdoğan'ın diplomatik görüşmelerindeki karışık sinyaller ve Esad'la uzlaşamaması asıl endişe verici unsurdur. TSK ise Suriye toprağında Suriye bize kastetmediği sürece ki etmedi, SAA yani Suriye'nin kendi ordusu ve Suriye Hükümeti süpervizörlüğü altınd aolmalıdır. Yoksa ben elbette bir vatandaş olarak güvenimi kaybederim.

@godoşu beklerken, nick vermedim ama son iki paragraf zaten size yönelik değil. Yukarıda cevap veren başka kullanıcılara. Aslında konu şundan ibaret: "Sizin anlayacağınız şu an Suriye'de doğru yaptığı şeyler varsa istediği için değil, köşeye sıkıştığı için. ".

Türkiye tam bağımsız ve güçlü bir ülke değil. Katılıp, katılmama konusuna ve kar/fayda analizine girmeyeceğim. Taraf değiştirme Batı'dan, Doğu eksenine yönelme konusunda düşündüğünüzden çok daha kötü sonuçla ayrılırız. NATO ülkesiyiz. Ülkemizde ABD üstleri var. AB ile dirsek temasındayız. Politikalarımızın yıllardır o yönde olmasının yanı sıra, komşu ülkelerimizin de bu şekilde evrilmesine izin verdik, destek olduk.

Bu durumda tavır koyacak ya da taraf değiştirecek ne ekonomik ne de politik gücümüz var. Herhangi bir eylem yapabilmek için elimizden gelebilecek tek şey bir yandan denge politikası izlerken diğer yandan gerek yaşam standartları, gerek askeri güç olarak güçlenmek lazım. Aksi takdirde bir bakmışsın çeşitli terör örgütleri ülkemde bombalar patlatıyor ya da bir sonraki Suriye biz olmuşuz.

Bunları geçtim Rusya, İran ve Çin ile herhangi bir çatı yok altında birleşebileceğimiz. En fazla ABD kucağından kalkıp, Bu ülkelerin kucağına otururuz. Öte yandan Rusya ve İran ile sırasıyla siyasi, etnik ve dini sebepler temelli olan ayrışmalarımız varken, ABD ile ortak katıldığımız savaşlar bile var. Tabii ki ülkelerin dostları yoktur. Hepsi temelde çıkar ilişkisidir. Türkiye, ABD ve Avrupa için, Ortadoğuya kalkan ve bir üs. Hangi kart ya da koz ile o saydığın masada söz sahibi olabileceğiz ki?

şu ara sıra alevlendirileduran israil karşıtlığı/düşmanlığı? beyanları ortalarda savrulur durduğu dönemlerden birinde; demir-çelik fabrikasında çalışan bir arkadaşım söylemişti: "daha bugün tonlarca demir kütüğü gönderildi israil'deki falanca firmaya, ne diyo bunlar" diye. mevzu para ticaret ekonomik dengeler ilh.

ama amaç olan kısım bize herhangi bir şekilde aktarılmadığı için durum karmakarışık anlaşılmaz halde görünüyor. tak diye anlaşılabilir bir hali olduğunu söylemiyorum ama demek istediğim haberimiz olmayan ve bize bilhassa bize tek bir bilgi kırıntısı dahi sızdırılmayan tarafları da var bu işlerin.

kendimce bir kısmını da söylemeye çalışayım, geçen sene suriye sınırında askerdim, ve diğer taraflarını bırakırsak sadece sınır güvenliğini sağlamak amacıyla türkiye'nin buna mecbur kaldığını rahatlıkla söyleyebilirim.

yani bir olay, ya da böyle bir olay, öncesiyle etraflıca ele alınmalı derim ben ama biz sen ben o; o verilere erişemiyoruz. benim tek diyebileceğim, her ne kadar söylenileduran böyle olmasa da; türkiye afrin'e mecbur kaldığı/bırakıldığı için müdahale etti ediyor. mecburiyet kısmı, önceki siyasi hamlelerden kaynaklanıyor diye düşünüyorum ben. bir nevi tutarlı olma kaygısı.

ek olarak da bir alıntı yapayım meçhul:
- savaşta önce gerçekler ölür.

Sunay akın

Hayran oldugum konusmaci yok. Ama tersi dersen gicik oldugum konusmaci Emin Capa:)
Basima bir sey gelmeyecekse Sunay Akin da:)

Talha Uğurluel - o anlatsın 3 gün 3 gece yemeden içmeden dinleyebilirim .
Ahmet Şerif İzgören - bütün kitaplarını okudum çok seviyorum

Hirler. Greg house.

Kerem Altıparmak

Emin Capa'ya bayiliyorum. Nasil tuvalete gittigini anlatsa dinlerim.
Her yerde konusmuyor ama, bir de Hulya Kucukaras.

Ferhan Şensoy, konuşmacı sayılmaz sanırım.

yaptığı işi tutkuyla seven insanlardır genelde

recep tayyip erdoğan.

Aklima simdi geldi, Barrack Obama. Youtube'da surda burda karsima cikarsa 1-2dk da olsa konusmasini dinlemeden gecemiyorum adamin.

gücünüz yetiyorsa tabii ki çeyrek, çünkü giderleri artacak ve o an ihtiyacları için kullanabilirler. bir de çoook yakın olsa ben arkadaşa da tematik minik bir hediye alırdım cünkü herkes zaten bebege alacak. çeyreğe güç yetmezse de gram altın da iş görür bence. özellikle bebekler için para/altın hediyesi ruhsuzdur lafına inanmıyorum, böyle bir düşüncen olursa dediğim gibi minik masrafsız bir hediye de yanına eklenir. biberon bile olur.

Çeyrek altın
Tuttuğu takımın forması

Valla kimse hediyede ruh aramaz tak altınını geç git temiz temiz. Başka zaman bi gittiğinde de ufak bir hediye alırsın yine içinden gelirse.

Doğum ve takip eden süreç zaten gerek maddi gerek psikolojik açıdan biraz ağır bir yük. Ben de ruh aramamak taraftarıyım. Yapabiliyorsan tak altınını destek ol.

Çocuğa hediyeyi doğum gününde falan alırsın diye düşünüyorum. Senin için çok önemli bir çocuksa ilerde kullanabileceği, hatıra olabilecek, saat/künye/kolye/küpe vb bir şeyler de alabilirsin.

Böyle anlatmakla biz samimiyetinizi isabetle tahmin edemeyiz. Şöyle düşün, o yük ve telaş altında, o arkadaşından ne beklerdin? Sen muhtemelen çocuksuzsun, belki bekarsın, o yüzden tahmininin biraz da üstüne çıkarak ne yapacaksan öyle yap derim ben

şuna benzettim
www.nike.com

@rentts; benziyor ama bu değil sanırım.

www.nike.com

@amaranta ursula; üstat bu da değil hatta bariz farklı bundan.